Ազգային ժողովի արտահերթ ընտրություններին ընդառաջ քաղաքական ուժերը փորձում են դառնալ առավել ներկայանալի՝ ցուցակներ, ծրագրեր, խոստումներ, հեռուստատեսային բեմելներ ու այլն:
Հնարավոր ամեն բան անում են աչքի ընկնելու և 11 ուժերից բաղկացած բազմերանգ գունապնակում սեփական քաղաքական գույնի գոյությունը և հենց տվյալ գույնով գլուխգործոցին հարիր վրձնահարվածի կարևորությունը ընդգծելու համար:
Եթե ձեռքներս խղճին դրած հիշենք, թե քանի անգամ ենք ուշադիր կարդացել բոլորի նախընտրական ծրագրերը, ապա ստիպված կլինենք ընդունել, որ կարգախոսը ոչ վերջին դերն է խաղում ներկայացուցչական գործիքակազմում:
Մեծամասամբ ծրագրեր չկարդացողներիս համար այն կոչված է սեղմելու հաստափոր հայեցակարգերն ու առաքելությունների նկարագրերը մի քանի առավել ցայտուն ու դիպուկ բառերում:
Ինչպես ընդհանուր քաղաքական հռետորաբանության մեջ, այստեղ նույնպես հիմնականում լսում ենք պոպուլիստական գոհարներ, որոնց պետք է անդրադառնալ, բայց չպետք է տխրել, քանի որ պոպուլիզմը և քաղաքականությունը սիրված լինելու համար հիմնականում զուգերգով են հանդես գալիս աշխարհի բոլոր քաղաքական բեմերում:
Կան կարգախոսներ, որոնք վերցված են ուրիշներից, բայց դա ամոթալի չէ, ընդունված պրակտիկա է:
Ինչպես «Սասնա ծռերը» կրկնում են Սամվել Ֆարմանյանի կարգախոսը, այնպես էլ, օրինակ, հետխորհրդային Ռուսաստանի ամենահայտնի «Ընտրիր թե չէ կպարտվես» («Голосуй или проиграешь») կարգախոսը Բորիս Ելցինի թիմը թարգմանաբար որդեգրել էր իր իսկ «ոխերիմ թշնամուց»՝ Բիլ Քլինթոնից (Choօse or Lose):
Ամբողջությամբ՝ media.am