Տպել
Միջազգային կառույցների պարտադրանքով ՀՀ արդարադատության նախարարությունը սկսել է «Ընտանեկանբռնության կանխարգելման մասին» օրենքի նախագծի քննարկումները, որի ավարտին Արդարադատության նախարարությունը հանդես կգա օրենսդրական նախաձեռնությամբ և օրենքի նախագիծը կներկայացվի Ազգային ժողով։
Ազգային ժողովի կողմից «Ընտանեկան բռնության կանխարգելման մասին» օրենքի ընդունումը կստեղծի նախադրյալներ և օրինական հիմքեր տարբեր իրավական հիմնավորումներով միջամտելու ընտանիքիմիջանձնային հարաբերություններին, կազմալուծելու ընտանիքները և երեխաներին ընտանիքներից օտարելով տեղափոխել ապաստարաններ:
Երեխաներին ընտանիքներից օտարելու համաշխարհային փորձը ցույց է տալիս, որ ապաստարաններ տեղափոխվելուց հետ երեխաները կարող են օգտագործվել երեք նպատակներով․
- տրվել այլասերված զույգերին որդեգրման համար
- օգտագործվել սեռական շահագործման համար
- դառնալ մարդկային օրգանների դոնորներ
Երեխաներին իբր բռնություններից պաշտպանելու շարժման պատմությունը ի հայտ է բերում հետաքրքիր փաստեր։
Պարզվում է, որ երեխաներին իբր բռնություններից պաշտպանելու շարժումը սկսվել է 70-ական թվականներին Մեծ Բրիտանիայում երեխաների իրավունքների պաշտպանության շարժումով, որի
ակունքներում կանգնած էր Paedophile Information Exchange (PIE – մանկապիղծների տեղեկատվության փոխանակում) կազմակերպությունը և որի անդամները պայքարում էին մանկապղծությունը որպես սեռական կողմնորոշում որակելու համար։
Հենց Paedophile Information Exchange կազմակերպության կողմից թողարկվող «Մանկության իրավունքները» թերթից սկսվեց երեխաներին «բռնություններից պաշտպանելու» շարժումը։
Հետագայում PIE-ն միացավ Paedophilic Action for Liberation (PAL – մանկապիղծների ազատության շարժում) կազմակերպության հետ, որն անջատվել էր Gay Liberation Front (GLF – համասեռամոլների ազատության ճակատ) կազմակերպությունից։
1981 թ․-ին սկսեց աշխատել «Մանկական իրավական կենտրոնը», որի համակարգողը դարձավ ՓիթերՆյուելը (Peter Newell)։ Այդ կազմակերպությունը պահանջում էր զրկել ծնողներին իրազեկվելու իրավունքից այն մասին, որ բժիշկները իրենց երեխաներին նշանակում են հակաբեղմնավորիչներ։
Ունենալով մեծ ֆինանսական միջոցներ և աջակցություն, այդ կազմակերպությունը 1998թ․-ին լույս է ընծայում մի գրքույկ, որտեղ կոչ էր արվում քրեական հետապնդմանենթարկել այն ծնողներին, որոնք դաստիարակչականնպատակներով պատժում են իրենց երեխաներին։
90-ակաների վերջից կազմակերպությունը դուրս է գալիս միջազգային ասպարեզ։
2001 թ.-ին ստեղծվում է կազմակերպություն «երեխաների ցանկացած ձևի պատիժների վերացման գլոբալ նախաձեռնություն» (Global Initiative to End All Corporal Punishment of Children)։ Համակարգող՝ Փիթեր Նյուել։
2003 թ.-ին «Փրկենք երեխաներին» (Save the Children) միջազգային կազմակերպությունը, որի մասնաճյուղը գործում է նաև Հայաստանում (https://www.facebook.com/SavetheChildrenArmenia/?fref=ts), պաշտպանում է երեխաներին պատժելու արգելքը։ Աշխատանքային խմբի ղեկավարն էր Փիթեր Նյուելը։
2004 թ․-ին. ԵԽԽՎ-ն ընդունում է երեխաներին պատժի ենթարկելու (այդ թվում նաև ծնողների կողմից) համաեվրոպական արգելք սահմանելու 1666 համարի առաջարկությունը։
2006 թ․-ին ՄԱԿ-ի երեխաների իրավունքների հանձնաժողովը հրապարակում է մի փաստաթուղթ, որի մեջ սահմանվում է պատժվելուց պաշտպանվելու երեխայի իրավունքը։ Փաստաթղթի մշակմանը ակտիվորեն մասնակցում է Փիթեր Նյուելը։
2008 թ.-ին մեկնարկում է երեխաներին պատժելու դեմ Եվրոպայի Խորհրդի նախաձեռնությունը։ ՓիթերՆյուելը իր ելույթում հանդես է գալիս Եվրոպայի Խորհրդի անդամ բոլոր երկրներում երեխաներին պատիժներից (այդ թվում նաև դաստիարակչական նպատակներով ծնողների պատիժներից) պաշտպանելու հատուկ օրենսդրության մշակման առաջարկով։
Այսպիսով, մանկապիղծների շարժումներին հաջողվում է աստիճանաբար ներթափանցել միջազգային կառույցներ և կազմակերպություններ, կարևոր դիրքեր գրավելով այդտեղ, երեխաների իրավունքների պաշտպանության քողի ներքո ընդունել նաև օրենքներ, որոնք հնարավորություն կստեղծեն երեխաներին օտարել իրենց ծնողներից։
Ամբողջությամբ՝ stop-g7.com
