Հույն պաշտոնյան այնքան էր ատում ՀԱՅԵՐԻՍ, որ շան անունը ԱՐՄԵՆ էր դրել. ահա, թե ինչպես Գագիկ արքան պատժեց նրան

Մի օր նա գալիս է Կեսարիա ու ցանկություն հայտնում իջևանել մետրոպոլիտի մոտ: Մարկոսը, լսելով այդ, հրամայում է իր ամբողջ տունը զարդարել, ապա ընդառաջ է գնում Գագիկին ու մեծ պատիվներով նրան բերում, տեղավորում իր տանը:

Ճաշկերույթի ժամանակ Գագիկը դիմում է Մարկոսին. «Լսել եմ, որ դու մի զորեղ շուն ունես ուզում եմ տեսնել նրան»: Մարկոսը հասկանում է, որ գլխին փորձանք է գալու, և չլսելու է տալիս արքայի պահանջը: Գագիկը կրկնում է ասածը, ստիպված կանչում են շանը, բայց` առանց անունը տալու: Բնականաբար, շունը չի գալիս:

-Անունը տվեք, որ գա,- խորամանկ ժպիտով հուշում է արքան:

Ի վերջո, Մարկոսը գինու ազդեցության տակ կանչում է. «Արմեն, Արմեն»: Ներս է մտնում առյուծանման մի շուն:

-Այս շան անունն Արմե՞ն է,- հարցնում է արքան:

-Քաջ է ու ամեհի, դրա համար էլ Արմեն ենք ասում,— փորձում է ելք գտնել Մարկոսը:

-Հիմա կտեսնենք, թե ով է քաջ` Արմե՞նը, թե՞ Հռոմը,- վրա է բերում Գագիկը:

Նրա թիկնապահները պատրաստել էին մի պարկ, և արքայի ազդանշանով շանը խոթում են դրա մեջ: Մարկոսը, կարծելով, թե շանն ուզում են իրենից խլել, զայրանում ու սկսում է գոռգոռալ թիկանապահների վրա: Բայց վերջիններս բռնում են մետրոպոլիտին ու զոռով խցկում այնտեղ, որտեղ նրա շունն էր: Հետո Գագիկի հրամանով սկսում են դրսից փայտով խփել շանը:

Պատմիչ Մատթեոս Ուռհայեցին գրում է.
«Ատամների կռճտոց ու սրտի հառաչ էր դուրս գալիս պարկից, այսպիսի տանջանքներով սատակեց չար և պիղծ անարգիչը` դառնալով շան ճարակ: Այնուհետև Գագիկը հրամայեց ավարի մատնել Մարկոսի տունը»:

Աղբյուրը՝ hovikcharkhchyan.wordpress.com