Տպել
Նայեք հին շինությունից մնացած կիսաքանդ պատի աղեղակամարին, կամ թեքվեք դեպի Ղազար Փարպեցու անկյունը, կամ իջեք դեպի Սարյան փողոցի անցումը․ ամենուր ձեզ կսպասի Երեւանի գեղարվեստական հնարքը։ Դուք կտեսնեք ձեզ նայող քաղաքի դեմքերը։ Դրանց հեղինակը՝ Ադամ Ադամյանն է։
Այո, ոչ բոլոր փողոցային նկարիչներն են ձգտում ստեղծագործել ծպտյալ։ Որոշ գործերի ներքո Ադամը նույնիսկ թողնում է իր լրիվ ստորագրությունը՝ ինտրիգն այստեղ տեղ չունի։ Բայց, եթե հեղինակին գտնես համացանցում, կարող ես հայտնաբերել նրա խոսող դեմքերի մի ողջ պատկերասրահ։ Նա պնդում է, որ նրանց հորինել է դեռեւս պատանեկության տարիներին։ Ի՞նչ են դրանք․ դեմքեր տուֆի վրա, աղեղակամարներում սպասող, սահող աստիճանների երկայնքով կամ հոսանքափոխարկիչային խցիկներից աչք ածո՞ղ։ Ինչո՞ւ հենց դա կարելի է կոչել երեւանյան սթրիթ-արտի այցեքարտը։
Ամեն ինչ պարզ է։ Դրանք ըստ էության՝ քաղաքային միջավայրի «դիմարարումներ են», դրա տեսանելի ականատեսները, զննողներն ու ընկերները։ Նայեք, դրանք ամենուր են։ Պետք է լոկ փոքր-ինչ տեմպն արագացնել, եւ անպայման կհանդիպեք դիմացի աչքերին։
Ավելի մանրամասն՝ news.am
