Տպել
Գևորգի պարանոցոցի մեծ սպին ծնոտից մինչև ականջ է հասնում: Մի անգամ՝ հերթական նոպայի ժամանակ, կորցնելով գիտակցությունը, նա ընկել է տաք վառարանի վրա: Դա տեղի էր ունեցել մի քանի ամիս առաջ՝ անցյալ տարվա նոյեմբերին, բայց սպին դեռևս թարմ և արտահայտիչ է:
Գևորգ Գևորգյանն այժմ 16 տարեկան է: Նա 7 տարեկան էր, երբ տեղի ունեցավ առաջին նոպան: Լիլիթ Գևորգյանը՝ նրա մայրը, NEWS.am Medicine-ի թղթակցի հետ զրույցում պատմեց, որ այդ օրը Գևորգը սովորականի պես խաղում էր, մոտեցավ միացված հեռուստացույցին և հանկարծակի գիտակցությունը կորցրեց: Նրան մաքուր օդի դուրս բերեցին, գիտակցության բերեցին: Ավելի ուշ նա պատմել էր, որ նոպայից հետո որոշ ժամանակ ոչինչ չի տեսել, իսկ ականջներում ինչ-որ ձաներ և աղմուկ է եղել:
Այդ ժամանակվանից Գևորգի մոտ նման նոպաները պարբերաբար են լինում. տեսողությունն անհետանում է, գիտակցությունը կորցնում է: Հաճախ դա տեղի է ունենում հեռուստացույցի կամ լույսի այլ աղբյուրների ճառագայթումից: Բժիշկները նրա մոտ էպիլեպսիայի տարատեսակ են ախտորոշել:
Նա նաև տառապում է տեսողության հետ կապված խնդիրներից, էնուրեզից, ավելորդ նյարդային լարվածությունից և հոգեկան անկայունությունից:
16 տարեկանում Գևորգը ընդամենը 38 կգ է կշռում, թեև մոր խոսքով՝ նորմալ սնվում է:
Հետագա 8 տարիներին Լիլիթ Գևորգյանը, իր խոսքով, փորձում է որդու համար հաշմանդամություն ձևակերպել, սակայն ապարդյուն: Նա դիմել է ԱՆ և Աշխատանքի և սոցիալական հարցերի նախարարություն, սակայն ոչ մի տեղ նրան ոչ մի հստակ բան չեն ասել:
Իսկ սոցապահովման ծառայությունում ասել են, որ նա իրենց տեղեկանք բերի, որ երեխայի մոտ նոպաները ամիսը 3-4 անգամ են տեղի ունենում:
«Ինչպե՞ս ես կարող եմ նրանց նման տեղեկանք տանել: Երբեմն այդ նոպաները ամիսը մի քանի անգամ են լինում, երբեմն՝ ավելի քիչ, երբեմն՝ ավելի հաճախ: Երբեմն դրանք ակնթարթներ են տևում: Չէ որ ես չեմ կարող կեղծ փաստաթղթեր տանել, որ երեխան վերջապես հաշմանդամություն ստանա: Ես չեմ հասկանում, եթե նրանք այս երեխային չեն տալիս, ապա ու՞մ են տալիս: Ո՞վ եթե, ոչ նա, կարող է հաշմանդամություն ստանալ: Նրանք, ովքեր պատրաստ են դրա համար կաշառք տա՞լ» – ասում է Գևորգի մայրը:
Նրա խոսքով՝ եթե նա հաշմանդամության նպաստ ստանա, այդ գումարով կկարողանա որդու համար դեղ և սնունդ գնել:
Դեղերի մեծ մասը նա այժմ ստանում է հիվանդանոցում, որտեղ Գևորգը հաշվառված է, սակայն լինում են ժամանակներ, երբ այնտեղ դեղեր չեն լինում և նա ստիպված է լինում գնել դրանք:
Այժմ Գևորգը զինկոմիսարիատի ուղեգրով բուժհանձնաժողով է գնում, որը պետք է պարզի՝ արդյոք նա պիտանի է զինվորական ծառայության համար:
Ինչպես նշում է նրա մայրը, բժիշկները թեթևակի նայելով նրան, ասում են, որ իզուր են նրան տանջում հիվանդանոցներ այցերով, չէ որ ակնհայտ է, որ նա պիտանի չէ ծառայության համար:
