Տպել
Բազմաթիվ անգամներ ասվել է քայլառաստների կադրային քաղաքականության սնանկության մասին։ Անցավ մեկ ու կես տարի, տարբեր առիթներ ու հնարավորություններ ունեցանք համոզվելու, ոչ միայն սնանկության, այլ նաև խայտառակության մեջ։ Սրանք մարդիկ են, ովքեր կլյաուզիայի, փողոցային ակտիվիստի, տեղ տեղ նաև ուտող ուրացողի իրենց էությունը որևէ կերպ չեն կարողանում թաքցնել մանանայի պես գլխներին իջած պետական պաշտոնների հետևում։
Սրանք մարդիկ են, ովքեր Փաշինյանի շվաքի տակ պլոճիկ են թափ տալիս, իսկ օրինակ Կասկադի սրճարաններում պրեմիաները ծախսելիս, երբ իսկական պլոճիկով տղա են տեսնում, նոթերը վերցնում են կրծքի տակ ու ծիխարի պոչները քաշում, ասես, թե էն ԱԺ ամբիոնից հոխորտացողը չէր։ Սրանք մարդիկ են, ովքեր բացահայտորեն ֆաս հրամանի ներքո իրենց ֆեյսբուքյան էջերում նախկիններին անվանում են կենդանի, թփրտացող, վնգստացող ու ամեն ինչ, առանց մի գրամ ամոթի, թե բա ասենք դու ով ես վաբշե քո ապրածով մեկ էլի։ Իսկ երբ օրինակ չեբուռաշկայի դիմակը վրեքից հանում ենք տեսնում ենք օրինակ Արեն Մկրտչյանին։
Արենը, դա մի երիտասարդ է, ում մայրը լինելով նախակրթարանի վարիչ ՀՀԿ ի կողքին ու ՀՀԿ ի հետ իրեն ավելի քան լավ էր զգում, դիֆերամբներ ձոնում նրանց։ Արենն այնքան ընդունակ երիտասարդ էր, որ Բարսեղյան Լյովիկն արագ որսալով նրա ընդունակությունները Արենին չեբուռաշկի շորերով նետեց հրապարակ՝ շոու անելու, հետո արդեն շոուն շարունակվեց, երբ պետք եկավ ուղեղի ցնցման տեսարան ստանալու համար մեքենայի տակ նետվել (Աշոտի տատու ականջը կանչի)։
Հիմա, ինչու եմ այս ամենն ասում, որ ամեն անգամ Արենը մարդկանց մեծապետական հաթաթաներ տալուց առաջ մեկ մեկ մտածի ինչ, որտեղ, երբ-ի մասին, մեկ մեկ էլ մտածի, որ այդքան ջահել, բայց այդքան Նատաշա-ից որևէ կերպ ապահովագրված չէ։
#փսլնքոտների_ժամանակը
Իրավաբան Ռոբերտ Հայրապետյանի էջից:
