Տպել
«Ազատություն» ռադիոկայանին տված իր հարցազրույցում Անդրանիկ Քոչարյանը բացահայտեց շատ ուշագրավ նրբերանգներ: Ըստ Քոչարյանի, եթե Սերժ Սարգսյանի օրոք հայկական բանակը զինված էր 1980-ականների զենքերով, որոնք առնվազն գոնե կրակում էին, ապա վերջին 2,5 տարիների ընթացքում Պատրոն Դավիթի «ջանքերի շնորհիվ» Հայաստանը գնում էր 1970-ականների զենքեր, որոնք անգամ չէին կրակում:
Շատերը գիտեն, որ Անդրանիկ Քոչարյանի և պաշտպանության նախկին նախարար Դավիթ Տոնոյանի հարաբերությունները միշտ էլ լարված են եղել, բայց երբ պատերազմից հետո պահանջվում էր գտնել «քավության նոխազ»՝ Անդրանիկ Քոչարյանը չկորցրեց իր հնարավորությունը և դժգոհության սլաքներն ուղղեց դեպի Դավիթ Տոնոյանը:
Արդյունքում, նա կարողացավ համոզել Փաշինյանին՝ հեռացնել Դավիթ Տոնոյանին պաշտպանության նախարարի պաշտոնից և այս պաշտոնում նշանակել իրեն մտերիմ մարդու՝ Վաղարշակ Հարությունյանին: Եվ որպես իր դիրքորոշման հիմնավորում, որ Դավիթ Տոնոյանը պաշտպանության վատ նախարար էր, Անդրանիկ Քոչարյանը հաճույքով նշում է, որ Հայաստանը վերջին 2.5 տարվա ընթացքում գնում էր 1970-ականների չկրակող զենքեր:
Դավիթ Տոնոյանին քննադատելու Անդրանիկ Քոչարյանի դրդապատճառները պարզ են, բայց երբ նա արդեն ընդունում է, որ Փաշինյանի կառավարությունը գնում էր 1970-ականների չկրակող զենքեր, այս դեպքում արդեն Անդրանիկ Քոչարյանը «պայթեցնում է Փաշինյանի քարոզչական փուչիկը»՝ 80-ականների զենքերի «ամոթալի էջը փակված լինելու» մասին:
Բոլորը գիտեն, որ Նիկոլ Փաշինյանը սովորական ստախոս է, բայց դժվար էր ենթադրել, որ նա գերադասեց հասարակությանը տրամադրել գրեթե 100 տոկոսանոց ստեր նույնիսկ այս հարցում, քանի որ նա գնում էր ոչ միյան 1970-ականների անորակ զենքեր, այլ նաև անօգուտ СУ 30 կործանիչներ, ընդ որում ՝ առանց հրթիռների:
Այսօր նույնիսկ դպրոցականներն են հասկանում, որ Փաշինյանն այս ամենն արեց միայն իրեն գովազդելու համար: Նրա համար ինքնաթիռում նկարվելը և հասարակությանը այս լուսանկարը ներկայացնելն ավելի կարևոր էր, քան բանակի իրական վերազինումը:
Իսկ որպեսզի «շարքային քաղաքացին» զգա եւ տեսնի «բանակի բարեփոխումները», Փաշինյանի քարոզչամեքենան «խաղադաշտ բերեց» «բանակի ելակի» մասին քարոզչական փուչիկը՝ փորձելով իրավիճակը հասարակությանը ներկայացնել այնպես, որ Փաշինյանի օրոք զինվորական ծառայության ընթացքում զինվորի կյանքը չէր տարբերվում «All Inclusive» համակարգով աշխատող հյուրանոցներում տեղավորվելուց:
Բայց պատերազմն ամեն ինչ դրեց իր տեղը, և պարզ դարձավ, որ Նիկոլ Փաշինյանը, Արծրուն Հովհաննիսյանի նման, հասարակությանը տրամադրում էր 100 տոկոսով իրականությանը չհամապատասխանող տեղեկություններ, ինչը նույնիսկ իր թիմի անդամներն են այժմ ստիպված ընդունում, թեկուզև այն պատճառով, որ նրանք հետապնդում են այլ քաղաքական նպատակներ:
Պարզ է միայն, որ մի հարցում ստող մարդը ստելու է նաև այլ հարցերում: Սա կյանքի աքսիոմա է, և Փաշինյանն իր ստերով վերջնականապես բացահայտված է հասարակության համար և, ըստ էության, այլեւս շանսեր չունի իր իշխանությունը երկարացնելու:
Իսկ թե ինչպես և երբ նրան հեռացնել՝ դա արդեն այլ խոսակցության թեմա է:
