«Տղերք ջան, կարո՞ղ ա վերջապես մեզ էլ բանի տեղ դնեք ու ասեք, թե էս անգամ ի՞նչ եք պայմանավորվել, էս անգամ ի՞նչ պետք ա ստորագրի վիժվածքը»

Արամ Գևորգյանն իր էջում գրում է.

Նոյեմբերի 9-ից հետո ես վստահ էի, որ նիկոլին սատկացնելու են։ Հենց թեկուզ գեներալները, հենց թեկուզ Արցախ ազատագրածները։ Չարեցին։ Ինչ որ բաներ պայմանավորվեցին ու նա մնաց։

Ես վստահ էի, որ այդ պայմանավորվածությունը կտևի 7 ամիս ու, եթե որոշել են հետը գնալ ընտրությունների, ապա դա միայն անում են սահմանադրական ճանապարհով դրան հեռացնելու համար, որ ստորագրածները ուժի մեջ մնա։

Էսօր հունիսի 21-ն ա, ու փոխանակ նիկոլը փախած լիներ էս երկրից, նա հելել, գնացել ու էլի Եռաբլուրն ա պղծում։ Թվով արդեն չգիտեմ որերորդ անգամ…

Տղերք, ես չգիտեմ դուք ինչեր եք պայմանավորվել, բայց ես մի պարզ ճշմարտություն գիտեմ, որ նման աշխարհաքաղաքական հարցերի լուծումը չեն թողնում անգրագետ պողոսի քվեարկության հույսին, որ նման տարածաշրջանային հարցերի լուծումը չեն թողնում Սարապատ գյուղի անգարգետ գյուղացու քվեարկության հույսին։

Ասած ի՞նչ ա՝ տղերք ջան, կարո՞ղ ա վերջապես մեզ էլ բանի տեղ դնեք ու ասեք, թե էս անգամ ի՞նչ եք պայմանավորվել, էս անգամ ի՞նչ պետք ա ստորագրի վիժվածքը, որ վերջում ձեր վզով չմնա։

Ամեն ինչ արդեն տեսել ենք, ամեն ինչի էլ պատրաստ ենք, էլ ոչ զարմանում ենք, ոչ զայրանում։ Վաղուց արդեն բթացել ա մեր զայրույթը։ Էս իրավիճակը նորմալ չի, էս իրավիճակը ճիշտ չի։

Ասեք հասկանանք, իմանանք ինչի սպասենք, ինչի պատրաստ լինենք։