Տպել
«Կենտրոն» հեռուստաընկերության մեկնաբան Պետրոս Ղազարյանը, Tert.am-ի հետ զրույցում անդրադառնալով դերասան Սերգեյ Դանիելյանի հետ իր հայտնի հարցազրույցից հետո հեռուստաընկերությունից իր հեռանալուն և վերադառնալուն, նշեց, որ վերադառնում է և ամենաուշը երկուշաբթի օրը նորից կլինի եթերում:
-Պետրո՛ս, երեկ Ձեր ֆեյսբուքյան էջում դրել էիք «Տերմինատոր» ֆիլմից հատված, որտեղ Շվարցենեգերն ասում է իր հանրահայտ I’ll be back արտահայտությունը։ Սակայն չնայած սրան և ի հակառակ մամուլի տեղեկությունների, որ վերադառնում եք «Կենտրոն», առ այսօր չեք վերադարձել:
-Իրականում ես վերադարձել եմ, հիմա մի քիչ վատառողջ եմ: Հավանաբար երկուշաբթի օրվանից կմտնեմ եթեր: Հավանաբար այն առումով, որ եթե ավելի շուտ լավանամ, ավելի շուտ կլինեմ եթերում:
-Ձեր «Ուրվագիծ» հաղորդաշարո՞ւմ:
-Ե՛վ «Ուրվագիծ», և՛ իմ «թոք շոուն»:
-Իսկ ի՞նչն էր պատճառը, որ ձգձգվում էր Ձեր վերադարձը:
-Արձակուրդում էի:
-Այսինքն՝ կարելի՞ է ենթադրել, որ այսպես ասենք՝ ՔԱՔ նախաձեռնության զոհը չէիք դարձել իրականում: Եվ չե՞ք ափսոսում Սերգեյ Դանիելյանի հետ Ձեր այդ հարցազրույցի համար:
-Ես, ճիշտն ասած, չեմ հասկանում՝ ինչ է նշանակում «ափսոսալ հարցազրույցի համար», և հարցազրույցը հասարակությունն է գնահատում: Եվ հարցազրույցը լինում է լավը կամ վատը:
-Հիմա բոլորը բոլորի հետ դաշինքներ են կազմում, գրեթե բոլորին այս կամ այն կուսակցություն կամ կուսակցությունների դաշինք մտնելու առաջարկներ են արվում: Ձեզ եղե՞լ է առաջարկ՝ ինչ-որ քաղաքական դաշինքի մեջ մտնելու: Եթե այո, ապա կարո՞ղ եք ասել՝ որ քաղաքական ուժի կողմից:
-Եղելը եղել է, ու ոչ՝ մեկից (կուսակցությունից և կամ կուսակցությունների դաշինքից), բայց ես, ճիշտն ասած, իմ ոլորտը փոխելու ցանկություն չունեմ, որովհետև ես սիրում եմ իմ մասնագիտությունը, գտնում եմ, որ այստեղ ավելի օգտակար կլինեմ, քան Ազգային ժողովում: Բայց, ճիշտն ասած, ես դաշինքների մեջ ոչ մի վատ չեմ տեսնում: Հիմա մի տեսակ միտում կա, որ բոլորը ծաղրում են դաշինքները, բոլորը չգիտեմ ինչեր են ման գալիս, բայց ասեմ՝ համաձայն Սահմանադրության, էս քաղաքական իրավիճակում հակառակ տենդենցը պետք է զարմանալի լիներ, եթե այդ դաշինքները չկազմվեն: Քաղաքական ուժերը կենսունակ լինելու համար ստիպված են գնալ դաշինքների: Այլ ճանապարհ չկա պարզապես: Եթե ասում են՝ «գաղափարական չեն», գիտեք` ծիծաղելի է։ Ես երկուշաբթի կանդրադառնամ հենց այդ թեմային, բայց վաղուց Հայաստանում գաղափարախոսությունը քաղաքական կատեգորիա չէ: Ու էդ տենդենցը նաև աշխարհում է, դասական լիբերալիզմ, դասական սոցիալիզմ, դասական, չգիտեմ, պահպանողական կամ մարքսիստ և այլն, այս կատեգորիաները մահացել են: Հիմա մի բան կա աշխարհում՝ պրագմատիզմ, և բոլորը պրագմատիկ են, պրագմատիզմի կրողն են՝ լինի դաշնակ, լինի «Օրինաց երկիր», թե հանրապետական: Այնպես որ, նորմալ եմ նայում այդ դաշինքներին, ի տարբերություն շատերի:
-Գաղափարախոսությունների համադրելիությունը մի կողմ, բայց չէ՞որ այդ դաշինքներում կան քաղաքական ուժեր կամ կարող են լինել այնպիսինները, որոնք ժամանակին մեղադրել են մեկ այլ քաղաքական ուժի հենց այդ դաշինքի առաջնորդի հետ համագործակցության փորձերի համար:
-Եթե մենք շարժվենք այդ տրամաբանությամբ, որ ով ինչ-որ մի բան արել է, սխալ է արել և իրավունք չունի քաղաքականությամբ զբաղվել, կամ ինչ-որ մեկին ինչ-որ մի բանի մեջ է մեղադրել, ուրեմն՝ մենք դրանից հետո պետք է փակենք մեր քաղաքական համակարգը: Հրեշտակներ (քաղաքականության մեջ) չկան հաստատ ու ոչ մի տեղ չկան, անբասիր մարդիկ՝ նույնպես։ Այլ հարց է, ու դա ամենավատ բանն է՝ պոլեմիկայի բացակայությունը: Քաղաքական օրակարգ, էդպիսի խնդիրներ դրվեն, դրանց շուրջ բանավեճ ծավալվի։ Այ, այդ վիճակը չկա: Ամենավատը դա է: Բոլորը ընկել են ինտրիգների հետևից՝ «սա հելավ, սա՝ մտավ». ցավոք, մամուլն էլ են այլասերում, ցավոք սրտի:
-Պետրո՛ս, ասացիք, որ չեք պատրաստվում փոխել Ձեր մասնագիտությունը, բայց, գաղտնիք չէ, ու շատ վաղուց, տարբեր լրագրողների անուններ էին շրջանառվում այն առումով, որ պատրաստվում են մտնել քաղաքականություն, դառնալ պատգամավոր: Ի՞նչ եք կարծում՝ իրենք լա՞վ կանեն, որ հետևեն Ձեր օրինակին:
-Դա ամեն մարդու անհատական որոշելիքն է: Մենք պետք է հարգենք մարդկանց որոշումները: Բայց դա ընդունված տրադիցիա է։ Տեսեք՝ և՛ Ռուսաստանում էդ տրադիցիան կա, և՛ աշխարհում: Ռուսաստանում մի հատ Տոլստոյ կար, չէ՞, որ հիմա Դումա է գնացել, ու ցավ ես ապրում, որ էդ մարդը մեր մասնագիտությունից է գնացել: Բայց կրկնում եմ՝ նորմալ է, քաղաքականությունն էնպիսի բան է, որ էնտեղ մասնագետ լինել պետք չէ, որ դու գաս էնտեղ: Էնտեղ գալիս են բժիշկներ, իրավաբաններ, չգիտեմ՝ պարապ մարդիկ, գործարարներ… Ի՞նչ է եղել, ժուռնալիստներն էլ կարող են գալ:
-Իսկ խնդի՞ր գլոբալ: Որ լրագրողը կարող է մտնել ԱԺ, համքարության շահ առաջ տանի Ազգային ժողովում: Թե՞ դրանք, այսպես ասած՝ «վեհ» գաղափարների շարքից են:
-Դուք նայե՞լ եք վարչապետի վերջին ասուլիսը ժուռնալիստների հետ: Նայելիս լրագրողների մակարդակը, պահվածքը, հարցադրումները, նույն հարցը 45 անգամ տարբեր ձևերով տալը, անիմաստ… Էդ ամեն ինչը Ձեզ հույս է ներշնչում, որ մեր ոլորտում կարող է ինչ-որ շա՞հ ձևակերպվել, պաշտպանվել համքարությունը, էթիկայի կանոններ առաջ տարվե՞ն: Մենք, ցավոք, չունենք էդ պոտենցիալը: Հաճախ ասում են` չորրորդ իշխանություն, ես վստահ եմ, որ եթե լինի երկրորդն ու երրորդը, կլինի նաև չորրորդը: Եվ հույս ունեմ, որ այս Սահմանադրությունը, նոր քաղաքական համակարգը կստիպեն, որ այս ինստիտուտները կայանան:
tert.am
