«Ցավոտ դաս». լեգենդար Ջոն Մալկովիչը գրառում թողեց Ցեղասպանության թանգարանում

Հոլիվուդի լեգենդ, դերասան, պրոդյուսեր, ռեժիսոր, սցենարիստ Ջոն Մալկովիչն այսօր այցելեց Ծիծեռնակաբերդի հուշահամալիր, ծաղիկներ դրեց անմար կրակի մոտ՝ հարգանքի տուրք մատուցելով Հայոց ցեղասպանության զոհերի հիշատակին։

Հայոց Ցեղասպանության թանգարան-ինստիտուտում շրջայցից հետո նա գրառում թողեց թանգարանի հուշամատյանում հոլիվուդյան աստղ Ջոն Մալկովիչը։

«Ցավոտ դաս»,- գրեց հոլիվուդյան աստղը։

Ջան Մալկովիչն իր մասին

Ես մեծացել եմ մեծ ընտանիքում: Տանը միշտ խառնաշփոթ էր տիրում, և ես սովորաբար առանձնանում էի ու ինքս ինձ հետ խաղում զինվորներով կամ տիկնիկներով: Իմ մյուս խաղալիքը տուբան էր: Ես նաև շատ էի կարդում, թեև որոշակի տարիքից հետո դպրոցում սկսեցի վատ սովորել:

Մայրս դեռ փոքրուց շատ հետաքրքրասեր է եղել: Նրա ընտանիքին էր պատկանում Իլինոյս նահանգի Բենտոն քաղաքի տեղական թերթերից մեկը: Ես Բենտոնում եմ մեծացել: Մայրս միշտ ամեն ինչից հիանալի գլուխ էր հանում: Նա այն մարդկանցից է, որ կարող է ձեզ պատմել ամենավերջին բեսթսելերի ու «U2»-ի վերջին տեսահոլովակի մասին, միաժամանակ թվել Քերոլի բոլոր ստեղծագործությունները և հայտնել, թե քանի միավոր է վաստակել «Լեյքերսը» վերջին մրցախաղում: Դա ուղղակի ցնցո՛ղ է: Մայրս նաև շատ սրամիտ կին է: Իսկ հայրս լրիվ ուրիշ էր: Նա մահացել է, բայց երբ մտածում եմ նրա մասին, այսպիսին եմ հիշում` թխահեր, հմայիչ, էլեգանտ: Նա շրջակա միջավայրի պահպանության համար պայքարի ակտիվիստներից էր և բնապահպանական ամսագիր էր հրատարակում, ինչը ածխահանքերի քաղաք Բենտոնում հորս մի տեսակ մարգինալ էր դարձնում:

Իմ ամենանվիրական հիշողությունը հորս մասի՞ն: Ես փոքր տղա եմ, ֆուտբոլ եմ խաղում, իսկ հայրս անպայման կանգնած է լինում խաղադաշտի եզրին` ճերմակ վերնաշապիկով, խակի տաբատով, մոկասիններով և թավշե մաշված պիջակով: Նա միշտ էլ յուրահատուկ ոճ ուներ:

Այն ամենին, ինչ ես գիտեմ դերասանի աշխատանքի մասին, հասել եմ սեփական ուժերով: Քոլեջում ինչ-որ կուրսերի էի գնում, բայց դրանք ինձ գրեթե ոչինչ չեն տվել:

Ինձ համար ամենալավ կրթությունը դարձավ ընկերներիս հետ «Ստեփփենվոլֆ» թատրոնում աշխատելս: Մենք` քոլեջի շրջանավարտներս, հավաքվեցինք ու դերասանի գործին նայեցինք այս անկյան տակ. դա աշխատա՞նք է, թե՞ ուրիշ բան: Ինձ համար դա աշխատանք է, բայց կան մարդիկ, որոնց համար դերասանի մասնագիտությունն ամենակուլ, միապաղաղ, հոգեկան աշխարհը կործանող, խելագարության նման մի բան է, հիվանդություն, որն ախտահարում է ողջ օրգանիզմը: Իսկ ես միշտ ասել եմ.«Եթե դուք հաճույք չեք ստանում, ո՞վ է ձեզ խանգարում նորմալ գործ գտնել»:

Առաջնորդող լուսանկարը՝ armeniasputnik.am