Տպել
Ապրիլյանի օրերը վերհիշեցի։ Ազգովի, բառիս բուն իմաստով «ազգովի» ամեն մեկս մի բան փորձում էր աներ, ով ինչ ասես անում էր, ամեն զոհի համար ազգովի տխրում էինք, ամեն փոքր հաղթանակի համար ազգովի ուրախանում։
Այո, ազգովի, ամբողջ ազգով։
Ու էսօրվա տեսածից հետո մենակ մի բան եմ ասում՝ կգնաս, կնստես, կանցնի կգնա կամ չի գնա, բայց թե էսքան անեծքի տակից ոնց ես դուս գալու՞ դաժե, որ արջդ իմանար ինչ էր ուտում ամոթից կկարմրեր, բա ոնց ես կարացել տենց բան անես 
:/
…. /ստեղ լիքը 18 պլյուս բառեր/
