Տպել
«Որքա՞ն եք ինձ սիրում», – անգլիական մի հեքիաթում այսպես է հայրը դիմում իր երեք դուստրերին։ «Կյանքիս չափ»,- պատասխանում է ավագ դուստրը։ «Կյանքիցս ավելի», -ասում է միջնեկը։ Իսկ պարզամիտ երրորդ դուստրն ասում է. «Իսկ ես սիրում եմ քեզ, ինչպես միսը աղ է սիրում»: Ու սրանով էլ իր գլխին բերում է հոր դժգոհությունը։
Իսկ որքա՞ն են մեզ սիրում խորհրդարանի մեր թեկնածուները, ու նրանց խոստումներում որտե՞ղ են իրական «միսն ու աղը»։ Փորձենք հասկանալ։
Որքա՞ն հարկ կվճարենք մեր աշխատավարձից ու որքա՞ն կուտակային կենսաթոշակային վճար։ Այս հարցը հուզում է մեր երկրի 600 հազար գրանցված աշխատողներին։ Լավ է հողը միայնա՞կ մշակել, թե՞ կոոպերատիվ մտնել։ Ի՞նչ պայմաններով։ Այդ հարցը հուզում է մոտ 350 հազար գյուղական ընտանիքներին։
Նոր կառավարությունը նվազագույն թոշակի չափը հասցրել է նվազագույն պարենային զամբյուղի չափին։ Ե՞րբ ու ինչպե՞ս է կարելի այն հասցնել սպառողական զամբյուղին։ Չէ՞ որ թոշակառուները ոչ միայն սնվում են, այլև ձմռանը պետք է տաքանան, կլոր տարին դեղեր խմեն։ Այդ հարցերը հուզում են 460 հազար թոշակառուներին ու նրանց երեխաներին։
Բայցևայնպես, դատելով համացանցի օգտատերերի արձագանքներից` այդ հարցերը քիչ են հուզում ընտրողներին։ Իսկ եթե չկա հարց, չկա նաև պատասխան։ Գուցե հենց դրանից է, որ նախընտրական ծրագրերում կուսակցություններն այդքան չէին խորացել սոցիալական ու տնտեսական խնդիրների մեջ, ինչպես դա անում են նրանց եվրոպացի գործընկերները։ Համեմատության համար ներկայացնենք Ջերեմի Կորբինի ու բրիտանացի լեյբորիստների կամ Մարին լը Պենի՝ նախագահական ընտրությունների նախընտրական ծրագրերը։
Հայաստանի այսօրվա գլխավոր տնտեսական փոփոխություններից են հարկային բարեփոխումները։ Եկամտահարկն ուզում են իջեցնել մինչև 23%, հետո` 20%, բայց կենսաթոշակային վճարումները՝ ավելացնել 2,5%-ից 5%-ը։ Իսկ եկամտահարկը լինելու է ոչ թե սանդղակով, այլ հավասար բոլորի համար` լինի դա 60, թե 600 հազար դրամ աշխատավարձ։ Իսկ հեռանկարում կառավարությունն առաջարկում է անցնել համընդհանուր հարկային հայտարարագրերի։ Այս հարցերը շատերին են վերաբերում, իսկ վերջին հարցը` անխտիր բոլորիս։
Ամբողջությամբ՝ armeniasputnik.am
