Տպել
«Վայ, սև գա վրեդ,
Դու է կսես՝ բան հասկցար կյանքեն…
Աշխարհից անտեղյակ, խեղճուկրակ Առաքել:
Սաղ գեղ քու վրեդ կխնդա,
Դու լը ընձի ձեռ կառնիս, հա՞»:
«Մեր մանկության տանգոն» ֆիլմի մասին լսելիս միանգամից հիշում ենք մեկին, որը կարողացել է մարմնավորել տառապանքների միջով անցած, բայց և երբեք հումորն ու թեթևությունը չկորցրած հայ կնոջը… Հիշում ենք Գալյա Նովենցին: Մի կնոջ, որը կարողացավ դառնալ Ֆենոմեն բոլոր ժամանակների կինոյի և թատրոնի կյանքում: Կին, որը հիշվեց, սիրվեց, դերեր մարմնավորեց 25 խոշոր ֆիլմում ու երբեք չկրկնվեց…
Գալյա Նովենցը…
Ծնվել է 1937 թվականի հուլիսի 10-ին Երևանում: Մանկության տարիներից արդեն պարզ էր, որ Գալյան մի օր մեծ դերասանուհի էր դառնալու: Չկար մի բակային ներկայացում, որտեղ չփայլեր ապագա ֆենոմենը: Իսկ նրան ոգեշնչում էր մորաքույրը՝ դերասանուհի Լյուսյա Հովհաննիսյանը՝ Խորեն Աբրահամյանի կինը, որին Գալյան Լուսիկ էր անվանում:
«Ռուբեն ջան, սիրդս վադ է…
Ընոնք քեզնից արագ կվազեն,
Էդ լագոդները եսիմ հմի ուրդեղ են հասել…
Այ մարդ, գլխիդ զոռ մի տուր, ես էլ չեմ կռնա վազե»:
Երազանքից մեծ բեմ ճանապարհի սկիզբը…
Ամբողջությամբ՝ vnews.am
