Տպել
Տաքսի ծառայությունները` օն լայն ու ոչ, անհատ տաքսիստներն այնքան շատ են Երևանում, որ թվում է` մրցակցությունը պիտի ստիպի ամենքին հնարավորինս ազնիվ ու լավ աշխատել։ Մինչդեռ տաքսիստների մասին աներևակայելի պատմությունները շարունակում են մեր իրականության մի մասը մնալ։
Ինձ էլ, ինչպես և վստահ եմ ձեզ, թվում էր թե ոչ սերվիսային տաքսիներից օգտվելուց ամենամեծ խաբեությունը կարող է լինել այն, որ վարորդը հաշվիչ չունենա, կամ գիտակցաբար տանի ուղևորին ոլոր-մոլոր երկար ճանապարհով, վերջում ասի`թե իբր չունի մանր ու էլի մի քանի նման բաներ:
Բայց այն ինչի ականատեսը, իսկ ավելի ճիշտ՝ ունկնդիրը դարձա օրերս, իրոք որ ոչ սովորական էր, անգամ՝ ապշեցնող և, միաժամանակ, համապատասխանում էր «կլիներ ծիծաղելի, եթե չլիներ այդքան տխուր» և հակառակը՝ «կլիներ տխուր, եթե չլիներ այդքան ծիծաղելի» ձևակերպումներին:
Մայթի մոտ օդում պարզած ձեռքիս սահուն արգելակմամբ արձագանքեց հին օպելի վարորդ մի տաքսիստ:
Երթևեկության ուղղությունս ճշտելով` իջեցրեց պատուհանը, ստանալով ծխելու թույլտվություն, վառեց ծխախոտը ու ավանդաբար սկսեց խոսել:
Թեմաների սպեկտորը ինչպես միշտ բազմազան էր. «Թավշյա հեղափոխության» մետամորֆոզներից մինչև Ամուլսարի շահագործում, ԱԱԾ ձերբակալություններից, մինչև սոցիալական վիճակ:
Ու հենց սոցիալական վիճակին անդրադառնալիս` վարորդը պատմեց իր ընտանիքի մասին, և որ ինքը մի կերպ տաքսի վարելով ծայրը ծայրին է հասցնում, իսկ գործազուրկ կինը տանը նստած բողոքում է գործ չունենալուց:
«Գցում-բռնում էի, ի՞նչ կարա անի կինս, գցեցի-գցեցի ու մի օր բռնեցի»։ Այնուհետև վարորդը գումար վաստակելու, իսկ իրականում կուլտուրական դրամաշորթության մեխանիզմ է մշակում, որը մի կողմից ապշեցնում է անբարոյականությամբ, մյուս կողմից աչքի ընկնում ստեղծարարությամբ, որին կնախանձեին անգամ Բոնին և Քլայդը:
Ամբողջությամբ՝ armeniasputnik.am
