Հայ մամուլի 225-ամյա հոբելյանի կապակցությամբ մի խումբ լրագրողներ և ուսանողներ ծաղիկներ դրեցին հայերեն առաջին պարբերականի` «Ազդարար»-ի հիմնադիր Հարություն Շմավոնյանի հուշարձանին: Լրագրողների հետ զրույցում «Ազդարար» հանդեսի վերահիմնադիր Մարտիկ Սարգսյանն ասաց, որ այսօր «Ազդարար»-ի հիմնական սկզբունքը հայապահպանությունն է և սփյուռքի կյանքի լուսաբանումը:
«Վերահիմնադրվելուց հետո «Ազդարար»-ը հրատարակվում էր Կալկաթայում: Այն տպագրել ենք հայերեն, անգլերեն, իսպաներեն ու արաբերեն: Այժմ հանդեսը լույս է տեսնում Հայաստանում: Չնայած մամուլում այսօր հեղափոխություն է, մենք շարունակում ենք պահպանել այն ավանդույթները, որոնք ունի հայ մամուլը: Մամուլն անկոտրում է և միշտ կծառայի հասարակությանը»,-ասաց Սարգսյանը:
Հեռուստալրագրող, բանասիրական գիտությունների դոկտոր Սերգո Երիցյանի խոսքով` հայ մամուլի հիմքը, որը դրել է Հարություն քահանա Շմավոնյանը որպես «Ազդարար»-ի խմբագիր, շատ սկզբունքներով պահպանվում է մինչ օրս: Նա շեշտեց, որ «Ազդարար»-ը ազգային-ազատագրական գաղափարներ տարածող հանդես է, այն նաև միտված է գրականության, արվեստի լուսաբանմանը:
«Այսօր մենք ոչ միայն հետ, այլև առաջ պետք է նայենք: Պետք է կարողանանք մի կողմից գնահատել մեր մամուլի անցած ճանապարհը, մյուս կողմից նախանշել, թե ինչ զարգացումներ ենք տեսնում ԶԼՄ-ների ապագայի համար: Մեր օրերում երևան է եկել նոր տեխնոլոգիաներով հարուստ մամուլը, բայց անհրաժեշտ է պահպանել ավանդական մամուլի հիմունքները»,-ընդգծեց Երիցյանը:
Հարություն Շմավոնյանի քանդակի հեղինակ քանդակագործ, ՀՀ ժողովրդական նկարիչ Լևոն Թոքմաջյանն էլ պատմեց` երբ աշխատել է արձանի վրա, ձեռքի տակ Շմավոնյանի ընդամենը մեկ լուսանկար է եղել: «Լուսանկարում եկեղեցական մարդու կերպար էր: Ուսումնասիրելով Շմավոնյանի կյանքն ու գործունեությունը` ցանկացա ընտանիք կորցրած մարդուն, որն իր նպատակը դարձրեց համայն հայությանը արվեստի, մշակույթի մասին տեղեկություններ հաղորդելը, կերտել խորհրդավոր, մի փոքր տարօրինակ կերպարով»,-նշեց Թոքմաջյանը:
ՀՀ կառավարության 2004 թվականի ապրիլի 22-ի որոշմամբ հոկտեմբերի 16-ը նշվում է որպես Հայ մամուլի օր: 1794 թվականի այս օրը հրատարակվել է հայկական առաջին «Ազդարար» տպագիր պարբերականը:
Ազդարարը լույս է տեսել Հնդկաստանի Մադրաս քաղաքում: Հանդեսի խմբագիրն է եղել քահանա Հարություն Շմավոնյանը: Այն հրատարակվել է մինչև 1796 թվականը: Դադարել է լույս տեսնել նյութական դժվարությունների պատճառով։