Տպել
500 գրամ. այսքան է կշռում Ռիո դե Ժանեյրոյի Օլիմպիական խաղերի ոսկե մեդալը: Օլիմպիական խաղերի եռակի չեմպիոն Ալեքսանդր Կարելինն Օլիմպիական խաղերի տարերքի մասին ասում է, որ աշխարհի բոլոր առաջնությունները միասին վերցրած չարժեն Օլիմպիական խաղերի ոսկե մեդալը:
Անկախ Հայաստանն ունի միայն երկու օլիմպիական չեմպիոն և երկուսն էլ ըմբշամարտից: 31-րդ ամառային Օլիմպիական խաղերը մեկընդմիշտ փոխեցին Արթուր Ալեքսանյանի մարզական կարիերան, երբ նվաճեց իր կարիերայի համար ամենակարևոր մեդալը` օլիմպիական ոսկին: Այդ 500 գրամ ոսկին Արթուր Ալեքսանյանի անունը գրեց մարդկության պատմության մեջ` «դատապարտելով» նրան լինել հավերժ հիշված: «Արմենպրես»-ի հետ զրույցում աշխարհի և Եվրոպայի եռակի չեմպիոն, Օլիմպիական և Եվրոպայի խաղերի չեմպիոն Ալեքսանյանը խոսեց իր ուժեղ կողմերի, առօրյայի և, իհարկե, Տոկիոյի 32-րդ ամառային Օլիմպիական խաղերի մասին:
-Արթուր, ինչպե՞ս է սովորաբար սկսվում ձեր օրը:
-Եթե ուսումնամարզական հավաքի ենք լինում, ապա արթնանում եմ 8:30-ին, դուրս գալիս, շարվում, զբոսնում: Հետո նախաճաշ և արդեն սկսում ենք նախապատրաստվել առաջին մարզմանը:
-Իսկ սննդի հարցում առանձնահատկություններ կամ արգելքներ կա՞ն:
-Կան ուտելիքներ, որոնք չեմ սիրում և առհասարակ չեմ ուտում: Չեմ ուտում գառան միս, յուղոտ բաներ չեմ ուտում: Բայց մրցաշարերից հետո մի քանի օր սահմանափակումներ չեմ ունենում: Սակայն մի քանի օր միայն, հետո անցնում եմ ռեժիմով սնվելուն:
-Ե՞րբ եք ձեզ հիշում առաջին անգամ գորգի վրա:
-Շատ փոքր տարիքից եմ հիշում ինձ, երևի 8-9 տարեկան էի: Գնում էի մարզումների և լավ տպավորվել եմ, քանի որ ըմբշամարտի մարզահագուստ էի նվեր ստացել: Կարծում եմ, ես այն քիչ մարզիկներից եմ, որ մարզվել է միայն մեկ մարզաձևով, և ես հենց սկզբից ընտրել եմ ըմբշամարտը:
-Արթուր, ձեր հայրը նաև ձեր անձնական մարզիչն է: Արդյոք այդ փաստը ձեզ օգնո՞ւմ է, թե խանգարում:
-Ավելի շատ օգնում է: Երբեք էլ չի խանգարել: Իմ հաղթանակների հիմքը հայրս է, ամեն ինչ նրանից է գալիս: Եթե նա չլիներ մարզիչս, գուցե այս արդյունքները չլինեին:
-Կա արդյո՞ք մեկն ըմբշամարտում, ով ձեր համար օրինակելի է:
-Շատ ըմբիշներ կան, ովքեր օրինակ են ծառայել ինձ, օրինակ` օլիմպիական չեմպիոն Արմեն Նազարյանը, Մնացական Իսկանդարյանը, ինչպես նաև Ալեքսանդր Կարելինը:
-Կա՞ մի գոտեմարտ ձեր անցած ճանապարհին, որը որպես դաս հիշում եք:
-Յուրաքանչյուր մրցաշար իր հետքը թողնում է՝ կապ չունի թե, ինչ արդյունքի եմ հասնում: Ամեն մրցաշարից հետո վերլուծում ենք յուրաքանչյուր գոտեմարտ: Սակայն աշխատում եմ չկրկնել թույլ տված սխալները:
-Հայաստանը ներկայացնող մարզիկների մեծ մասը Գյումրիից է: Ինչի՞ց է, որ գյումրեցիներն այդքան ուժեղ են:
-Ճիշտ եք: Բոլոր հավաքականներում ամենաշատը գյումրեցիներն են: Եվ ամենաշատ մեդալ նվաճողներն էլ են գյումրեցիները: Գուցե մեր հող ու ջրից է կամ «թասիբ»-ից:
-Արթուր, ո՞րն եք համարում ձեր ուժեղ կողմը:
-Որպես մարդ, որպես մարզիկ կնշեմ աշխատասիրությունը և նվիրվածությունը գործին: Ինչպես նաև անկոտրուն կամքը: Ես ոչ մի բանից չեմ կոտրվում: Եթե նպատակ ունեմ, հասնում եմ դրան:
-Մրցագորգ մտնելիս հաշվի եք առնում հակառակորդի թույլ կողմերը, թե՞ ձեր ուժեղ կողմերը:
-Մրցագորգ մտնելիս հաշվի եմ առնում մրցակցի թույլ և ուժեղ կողմերը: Իմ հնարքները գործի եմ դնում մրցակցի թույլ կողմերը հիշելով:
-Ինչո՞վ եք հետաքրքրվում ըմբշամարտից դուրս:
-Ֆուտբոլ եմ շատ սիրում, շատ հետաքրքրվում եմ ֆուտբոլով և վատ չեմ խաղում: Եթե ոչ ըմբշամարտ, ապա ֆուտբոլ:
-Սնահավատ եք արդյո՞ք դուք, և ունեք գոտեմարտին նախապատրաստվելու հատուկ արարողակարգ:
-Ոչ, իմ կարծիքով ես սնահավատ չեմ: Բայց գոտեմարտից առաջ եղել է ժամանակ, որ երաժշտություն եմ լսել, սակայն ամեն ինչ կախված է տրամադրությունից: Բայց լինում են դեպքեր, որ ինքս ինձ հետ մնալով առավել լավ եմ տրամադրվում: Սակայն հատուկ ոչինչ չեմ անում, միայն իմանալով հակառակորդիս ուսումնասիրում եմ նրան:
-Մարդկային ո՞ր արժեքն եք ամենաշատը գնահատում:
-Համեստությունը:
-Որտե՞ղ եք տեսնում ձեզ 10 տարի անց:
-Դժվարանում եմ պատասխանել… հիմա բացառապես կենտրոնացած եմ սպորտի վրա և այդ մասին կմտածեմ կարիերաս ավարտելուց հետո:
–Արթուր, երբ լսում եք «Տոկիոյի Օլիմպիական խաղեր» արտահայտությունը, ի՞նչ է առաջինը գալիս ձեր մտքին:
-Միանգամից գալիս է Օլիմպիական խաղերի ոսկին, որը նվաճելու շատ մեծ ցանկություն ունեմ:
-Մի քանի բլից հարց ևս. Թոմը, թե Ջերին:
-Ջերին:
-Սուրճ, թե թեյ:
–Թեյ:
-Պաղպաղակ,թե պիցցա:
-Պաղպաղակ:
-Մարադոնա, թե Պելե:
-Պելե:
-Սև, թե սպիտակ:
-Սև:
-Սիրելի ճաշատեսակ:
Խորոված:
-Սիրելի վայր Գյումրիում:
-Մենք ասում ենք Կիրովի փողոց (հեղ. այժմ՝ Ռիժկովի ճեմափողոց):
-Շնորհակալ եմ զրույցի համար:
Հարցազրույցը` Վարվառա Հայրապետյանի
Լուսանկարը` Հայկ Մանուկյանի
