Տպել
Քաղաքագետ Գագիկ Համբարյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է. «Իլհամ Ալիևը կրկին տարածքային պահանջներ է ներկայացրել Հայաստանին:
Ապշերոնյան սուլթանը ելույթ ունենալով Տերտերի շրջանի հանրության առաջ կրկին փորձել է համոզել պարտության բարդույթը դեռ չհաղթահարած ադրբեջանցիներին,որ ազերի-թուրքերի բանակն ապրիլյան կարճատև պատերազմի ժամանակ ապացուցեց, որ ավելի ուժեղ է քան հայկական բանակը… Ալիևը սեփական հոտին ոգևորելու համար այլ հիմարություններել է բարբաջել…
Իսկ խոսքի վերջում էլ կրկին հայտարարել է,որ պատմանական Ադրբեաջնին են պատկանել ոչ միայն Շուշին և Ստեփանակերտը, այլև՝ Երևանը, Սևանը, Զանգեզուրը…
Չնայած Ի. Ալիևի բոցաշունչ ելույթին, նույն Տերտերի շրջանի բնակիչները շատ լավ գիտեն, թե ապրիլյան կարճատև պատերազմի ծամանակ ի՛նչ էր իրենից ներկայացնում ադրբեջանական բանակը և ովքեր էին իրկանում կռվում հայերի դեմ… Բոլորին էլ, այդ թվում նաև տերտերցիներին շատ լավ հայտնի է, որ ադրբեջանական բանակի կողմից գրավված մի քանի հեկտար տարածքի դիմաց Իլհամ Ալիևը շատ թանկ է վճարել՝ հազարից ավել զոհ…
Իսկ կռվողներն էլ եղել են Թուրքիայից,Ուկրաինայից ժամանած վարձկան ահաբեկիչները և իսրայելցի վարձկան զինվորական մասնագետները, որոնք հիմնականում կիրառում էին իրենց կողմից Բաքվին վաճառած ԱԹՍ-ները, քանի որ իրենց դեբիլությամբ հատնի թուրքերը դրանք չեն կարող կիրառել… Սակայն ի սկզբանե պարզ էր, որ եթե Իլհամին հաջողվի թեկուզ մեկ միլիմետր տարածք գրավել հայերից,ապա այդ փաստը նա օգտագործելու էր ՀԱՅԵՐԻՑ կրած պարտության բարդույթից ձերբազատվելու համար, որով ազեր-կոյունլուները տառապում են 1994 թ-ից ի վեր, երբ Իլհամի հայրը՝ Հեյդարը զինադադար կնքեց Երևանի և Ստեփանակերտի հետ՝ ընդունելով Ադրբեջանի պարտությունը… Հիմա ազերիների առաջնորդն առաջ է տանում այդ ծրագիրը…
Մի քանի ամիս է՝ Իլհամը համոզում է տուժած շրջանների՝ Տերտերի և Աղդամի բնակիչներին, որ այն ինչ իրենք տեսել են ապրիլին և զգացել են իրենց մաշկի վրա՝սխալ են ընկալել…
Իրականում ազերիներն «ազատագրել» են Թալիշ գյուղը, որտեղ չգիտես ինչպես հայտնում է «անջատողական» Բաքո Սահակյանը և խաչքար-հուշարձան բացում, «ազատագրել» են Ֆիզուլին,որի ճանապարհային ցուցանակի վրա սավառնում էր ճիվաղ Ռամիլ Սաֆարովը…
Ու հիմա Իլհամ Ալիևը տարեվերջյան քարոզ է անցկացնում ապրիլյան կարճատև պատերազմի ժամանակ առավել տուժած շրջաներում՝ բնակչությանը համոզելու, որ իր պյուռոսյան հաղթանակը՝ Ստալինգրադի ճակատամարտին հավասար մի բան է… Իսկ ավելի ազդեցիկ լինելու համար «ռայոնային» վոյաժների ժամանակ իր հետ է տանում Մեհրիբան խանումին՝ իր «ծանր գլամուրային հրետանուն»…
Սակայն հայկական կողմերը չպետք է թույլ տան, որ թուրք-ազերին թոթափի հայերի նկատմամբ ունեցած վախի զգացողությունը… Ազերիները միշտ պետք է վախենան հայերից… Եթե ոչ, ապա երբ ցանկանան միջնադարյան բարբարոսի նման կասպատակեն մեր Հայրենիքի սահմանները, ինչպես դա արեցին այս տարվա գարնանը… Այդ հարցը ունի մեկ լուծում՝ազերիները պետք է ունենան տարածքային կորուստներ,որ ևս մի 25 տարի լիզեն հայերից հասցված վերքերը… Սա պետք է լինի մինիմում պլանը…
Ինչ վերաբերվում է Ալիևի կողմից Հայաստանին տարածքային պահանջներ ներկայացնելուն,ապա շատ լավ կլինի, որ ՀՀ պաշտոնյաները, ովքեր զբաղվում են մեր արտաքին քաղաքականությունով,իրենց ելույթներում միշտ հիշեցնեն Իլհամին, թե իր ազգը քանի տարեկան է, ինչպես նաև հիշեցնել, որ թուրքերն ընդհանրապես այս տարածաշրջանում են հատնվել 11-12 դարերում, երբ Հայաստանը և հայ ազգը շատ վաղուց կային…
Հ.Գ. Ադբեջանին պետք է պարտադրել խաղաղություն, քանի որ դիվանագիտական «լեզուն» նա չի հասկանում և ավելի է լկտիանում…
