Տպել
Կարճ ասած՝ մնում էր ասեր, որ ինքն է Օնիկ Գասպարյանին սնել ու մեծացրել։ Այս մասին գրում է Hraparak.am-ը։
Մինչդեռ Օնիկ Գասպարյանը մինչ ԶՈՒ Գլխավոր շտшբի պետ դառնալը մшրտшկшն ծшնր ուղի է անցել, մասնակցել է шրցшխյшն առաջին պшտերшզմին, որտեղ ծшնր վիրшվորվել է, ծնկից ներքև կորցրել է ոտքը, և պրпթեզшվորվել՝ շարունակելով ծшռայել բшնակին ու հայրենիքին։
Գասպարյանին ճանաչելու համար եւս մի նյուանս․ մոտ 5 տարի առաջ ծшնր հիվшնդпւթյունից նրա կինը կուրшցել է եւ նա ամենայն հոգատարությամբ խնամում է կնոջը, առանց կողմնակի օգնության։
Լրագրող Կարմեն Դավթյանը այս առիթով ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է․ «Եսի՞մ… անընդհատ ուզում էի գրել…
Օնիկ Գասպարյանին չեմ ճանաչում. ֊Վիզուալ՝ ազդեցիկ էր, բայց ոչ մի կերպ չէի կարողանում հասկանալ՝ Ոնց կարող էր բունկերում հանդուրժել Էրատոյին, թևից չբռնել՝ դուրս շպրտել, Նույնը՝ Նիկոլ կոչվածին…
Լռել այսքան ժամանակ, ու… չխելագարվել, երբ տիրապետում էր ահավոր ինֆորմացիայի։
Հ.Գ. ֊Մեկ խփեց՝բեկ խփեց… Խելագարեցնող իրավիճակին տրամաբանություն հաղորդեց։ ֊Պատային վիճակից դավճանը ելքեր չունի, ֊Եթե անգամ բրիտանացի Արմեն Սարգսյանը ստորագրի ազատման հրամանը՝ իր տերերի ցուցումով (չի ստորագրի. կուղարկի ՍԴ).
Եթե Օնիկը մնաց, Նիկոլը, որպես դիակ, կատարյալ է՝ թաղման համար.
Օնիկն ազատվեց՝ կսկսի խոսել՝ Ու էդ ժամանակ կսկսի բուն կինոն։
Հ.Գ. ֊Բայց ուրիշ բան էի ուզում ասել՝ Սիրեցի Օնիկին. Ոչ միայն էս օրերի արու՝ բոլորին իրենց տեղը ցույց տալու պահվածքի համար, այլ որ՝ ֊Ոտքի մեկը չկա (չգիտեի). Որ կինը ծանր հիվանդությունից կուրացել է, ու ինքն է… խնամում նրան… առանց որևէ մեկի օգնության»:
