Տպել
«Իրավունք» թերթը գրում է. «Ինչպես է արցախցին հաղթահարում հետպատերազմյան դժվարությունները: Արցախի ապագայի, պատերազմի արդյունքների, Շուշիի անկման մասին «Իրավունքը» Արցախում զրուցել է ԱԺ նախկին նախագահ, ԱԺԿ կուսակցության նախագահ Աշոտ Ղուլյանհ հետ, ով նախ անդրադարձավ արցախցիների օրախնդրային հարցերին.
-Ամբողջ խնդիրն այն է, որ մենք այս պահին կարիք ունենք լուրջ խորքային վերլուծությունների և միասնական, կոլեգիալ կառավարման ինչ-որ համակարգ մշակելու և դրանով առաջնորդվելու անհրաժեշտություն: Ես շատ բարդ եմ տեսնում մեր արտաքին քաղաքականության առաջ ծառացած խնդիրները, որովհետև նման պատերազմից հետո շատ դժվար է դիվանագիտական ճանապարհով փորձել վերականգնել կամ մեղմել այն հարվածները, որոնք ժառանգեցինք 2020 թվականի պատերազմից հետո: Բնականաբար, այն, ինչ այսօր կատարվում է մեր արտաքին քաղաքական գերատեսչությունների կողմից, ողջունելի է, նրանք բոլորն էլ ջանում են անել անգամ անհնարինը, որ մեղմվի այսօրվա մեր դժվարին իրավիճակը: Բայց որպեսզի այդ ամենը արդյունքներ ունենա, շատ կարևոր է, որ մենք համակարգված աշխատանք տանենք, որի արդյունքում միայն կարելի է ցանկալի արդյունքների հասնել: Ցավոք, այսօր ես չեմ տեսնում ջանքեր, որ մեր քաղաքական ողջ ներկապնակը ծառայեցվի դրան:
– Պարո՛ն Ղուլյան, Փաշինյանն ասում է, որ Արցախն ապագա ունի, և այդ ապագան կարծես թե իր հետ է կապում:
-Ես չգիտեմ, թե ինչքանով է Փաշինյանը տեսնում Արցախի ապագան իր ղեկավարման օրոք, դա կարող է որոշել միայն ժողովուրդը: Իրականությունն այն է, որ այն, ինչ տեղի է ունեցել Արցախի և ընդհանուր համահայկական արժանապատվության հետ, չի խոսում այդ տրամաբանության օգտին: Հայությունը, Արցախը ապագա ունեն, բայց ապագան կերտելու համար մեզ պետք են բոլորովին այլ որակի իշխանություններ:
-Պարո՛ն Ղուլյան, ի վերջո, Շուշիի անկման հետ կապված առեղծվածը ամիսներ անց գոնե Ձեզ համար հայտնի դարձա՞վ:
-Շուշիի անկման հետ կապված հարցերը բազմաթիվ են և բազմապիսի, բայց ես կողմնակից եմ, որ այդ մասին խոսեն և իրականությունը բացահայտեն առաջին հերթին ռազմական գործիչները, ովքեր տեղյակ են, թե ինչ է տեղի ունեցել այդ մարտերի ընթացքում: Ինչ վերաբերում է կոնկրետ ռազմական գործողությունները կազմակերպելուն, ապա այստեղ շատ դժվար է այս խառնաշփոթի մեջ ճիշտ կողմնորոշվել: Ես հակված եմ հավատալու այն ռազմական գործիչներին, ովքեր տարիներ առաջ ազատագրել են Շուշին, ովքեր հասկանում են Շուշիի իմաստն ամբողջությամբ: Ես մի դրվագի վրա կարող եմ ուշադրություն դարձնել, եթե մենք մինչ օրս չգիտենք Շուշիի ռազմական գործողությունները կազմակերպող հրամանատարին կամ հրամանատարական խմբին, ապա պարզ է դառնում, թե մեր պետական, պաշտպանական կառավարումն ինչպիսի մակարդակի էր: Եվ, այո, Շուշիի անկումը առեղծված է, և դրա վառ ապացույցն այն է, որ մինչ օրս գաղտնի է պահվում Շուշիի օպերացիայի հրամանատարի անունը:
-Պարո՛ն Ղուլյան, 44 օր շարունակ բոլորիս հավատացնում էին, որ հաղթում ենք: Ձեզ համար պատերազմի ո՞ր օրն էր այլևս ակնհայտ, որ թշնամու ուժերն անհավասար են, և որ մեզ ՌԴ-ի օգնությամբ պատերազմը կանգնեցնել է անհրաժեշտ:
-Անկեղծ ասած, պատերազմի տարբեր օրերին մենք մշտապես հավատում էինք, որ թեկուզ տարբեր հատվածներում հաջողություններ են տեղի ունենում այնուամենայնիվ, մենք կմոբիլիզացնենք մեր ողջ ռեսուրսները ճիշտ գործողությունների արդյունքում կհասնենք հաջողության: Ցավոք, հոկտեմբերին արդեն պարզ էր, որ ինչ-որ բան այնպես չէ, որ մենք չենք կարողանում պետական կառավարման համար համարժեք դարձնել այն մարտահրավերներին, որ այդ պատերազմի ընթացքում մեր առջև դրված էր: Դրանից հետո, թեկուզ շատ խիստ թերահավատորեն, այնուամենայնիվ, փորձում էինք պաշտոնական քարոզչությանը հավատալ, ինչը, ինչպես տեսանք, շատ վատ խաղ դարձավ մեր ազգային արժանապատվության համար»։
Մանրամասները՝ թերթի այսօրվա համարում
