Տպել
Անջելա Սկուդելլա Բալբաքի Սահակյանը վեց ամիս առաջ է ընդունվել ռուս մարմնամարզիկ, սպորտի վարպետ, աշխարհի և Եվրոպայի չեմպիոն Քսենյա Ջալագանիայի 2015 թ. հիմնադրած Դուբայի գեղարվեստական մարմնամարզության օլիմպիական հերթափոխի դպրոց:
Ի զարմանս ծնողների, ընդամենը մի քանի ամիս մարզվելուց հետո Անջելան, մարզիչների հորդորով, մասնակցել է Դուբայի միջազգային երիտասարդական գեղարվեստական մարմնամարզության մրցույթին՝ գրավելով երրորդ տեղը: Մենք զրուցեցինք Անջելայի մայրիկի՝ ծնունդով հայաստանցի Լուսինե Սահակյանի հետ: Նրա խոսքով՝ երկար փնտրտուքից հետո են ընտրել գեղարվեստական մարմնամարզությունը: Անջելան ավելի շատ հակված է եղել դեպի բալետը, սակայն չի հաջողվել բարձր մակարդակի բալետային դպրոց գտնել Դուբայում, ուստի մայրը ցանկացել է գոնե համադրել բալետը և սպորտը: Ամռանը, տեսնելով օլիմպիական հերթափոխի դպրոցի հայտարարությունը և հետևելով հարևանների խորհրդին, երեխան մասնակցել է դպրոցի կազմակերպած ընտրությանը, սակայն մինչ մասնակցությունը ծնողները երկմտելու պատճառ են ունեցել:
«Դժվար է նրանց մոտ ընկնելը, նույնիսկ մի քանիսի երեխաներին չէին ընդունել: Սկզբում մտածեցինք, որ փորձելն իմաստ չունի: Ամուսնուս հետ խորհրդակցելով՝ որոշեցինք փորձել: Ի զարմանս մեզ, Քսենյա Ջալագանիան ասաց, որ Անջելան պոտենցիալ ունի, ոսկորները ճկուն են, կառուցվածքը՝ փափուկ, այնպես որ, այն է, ինչ պետք է: Նրանց զարմացրեց, որ երեխան մարմնամարզությամբ ընդհանրապես չի զբաղվել: Մի խոսքով, վեց հարյուր աղջիկների շրջանում անցկացված ընտրական փուլից հետո ընտրված աղջիկներից մեկն էր, ինչը մեզ համար զարմանալի և հաճելի էր»,– պատմեց Անջելայի մայրը:
Իսկ մեզ հետաքրքրում էր՝ ծնողները կցանկանայի՞ն, որ Անջելան դառնար պրոֆեսիոնալ մարմնամարզուհի: Սպորտը մեծ զոհողություններ, նվիրում, աշխատասիրություն է պահանջում, երբեմն նույնիսկ ճակատագրական կարող է լինել մարդու համար: Մեր հարցին պատասխանելուց առաջ Լուսինեն պատմեց Անջելայի առաջին դժվարությունների և դրանք համառորեն հաղթահարելու մասին: Սկզբնական շրջանում պարապմունքները բավական ցավոտ են եղել երեխայի համար, նեղսրտել է, բողոքել, իսկ երբ ծնողներն առաջարկել են այլևս չմասնակցել մարզումներին, արտասվել է և ասել, որ ցանկանում է շարունակել: Մայրը կարևորում է երեխայի որոշումը, սերը սպորտաձևի նկատմամբ և ոգևորությունը: Նաև խոստովանեց, որ երկար են մտածել նրա՝ պրոֆեսիոնալ մարմնամարզուհի դառնալու մասին:
«Գիտեմ, որ հետագայում դա կարող է զոհողությունների հետ կապված լինել, բայց կյանքում ցանկացած քայլ կատարելիս մենք ինչ-որ զոհողությունների ենք գնում: Կարծում եմ՝ հարթ ճանապարհ չի լինում, բոլոր ուղիներն էլ կապված են զոհողության հետ»,– ասաց տիկին Լուսինեն:
Դուբայի գեղարվեստական մարմնամարզության միջազգային երիտասարդական մրցույթում երրորդ տեղը գրավելը Անջելայի առաջին սպորտային հաջողությունն է, որն անսպասելի է եղել թե՛ իր, թե՛ ծնողների համար: Լուսինեն հուզմունքով պատմում է, որ մրցանակային տեղերը հայտնելու ժամանակ դստեր անունը երեք անգամ հայտարարել են, և իրենք դեռ չեն գիտակցել, որ խոսքն Անջելայի մասին է:
Մայրը հիշում է, որ մրցույթից առաջ Անջելան շատ է հուզվել, վախեցել է, որ ելույթի ժամանակ չի հիշի պարը, վարժությունների հերթականությունը, իսկ հետո, ծնողների խոսքերից հուսադրվելով, նույնիսկ մտածել է իր և ընկերուհիների հնարավոր հաղթանակի մասին, սակայն չի պատկերացրել, թե ինչ են իրենցից ներկայացնում մրցանակային տեղերը:
«Հաղթանակի գիտակցությունը եկավ միայն այն պահին, երբ կանգնեց պատվո հարթակին: Չէր հավատում, որ մեդալ է ստացել: Մեկ օր հետո նոր միայն գիտակցեց, որ երրորդ տեղն է զբաղեցրել: Խոստացավ հաջորդ անգամ ավելի լավ աշխատել և ավելի գեղեցիկ ելույթ ունենալ: Ասում է՝ ես գիտեմ, թե ինչու երրորդ տեղը զբաղեցրի, որովհետև վարժություններից մեկի ժամանակ ծնկներս մի քիչ ծալում էի»:
Ծնողներին զարմացրել է մի քանի օրվա ընթացքում երեխայի գիտակցության աճը, ինչպես է մտքում վերլուծել իր ելույթը, ինչպես է կարողացել օբյեկտիվորեն նկատել իր սխալները, պատրաստ է ուղղելու դրանք և հաջորդ անգամ ավելի լավ ելույթ ունենալու: Լուսինեն վստահեցրեց, որ առաջին տեղը զբաղեցրած իր ընկերուհիների նկատմամբ նախանձի զգացում Անջելան չունի, ուրախ է բոլորի հաջողություններով:
Հուսանք, որ մարդկային այսպիսի դրական հատկանիշներով, համառությամբ, աշխատասիրությամբ օժտված Անջելան գեղարվեստական մարմնամարզության ասպարեզում մեծ հաջողությունների կհասնի, ինչպես նաև մի օր հանդես կգա Հայաստանի դրոշի ներքո: Լուսինեի խոսքով՝ իր կյանքի ամենաերջանիկ օրը կլինի դա:
«Ես իմ աղջկան մեծացնում եմ հայրենասեր: Շատ հայերեն երգեր գիտի, հայերեն է սովորում, Հայաստանը, հայկական մշակույթը մեր սրտում մեծ տեղ ունեն: Անջելան լավ գիտի, որ հայ է: Շատ զգայուն ենք այդ հարցում: Մայրիկս էլ մեզ հետ է ապրում և մեծ լումա ունի նրա կրթության հարցում: Ամուսինս էլ հրաշալի հայր է և բոլորովին դեմ չէ դստեր ընտրած ուղուն, ճիշտ հակառակը, նա ոչ մի հարցում չի խոչընդոտում, Անջելայի հաջողություններում մեծ ներդրում ունի»:
Համասփյուռ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ
ԱՄԷ-ում մեր հատուկ թղթակից
