Տպել
Կարդալու համար…
1920 թվականի օգոստոսի 10-ը իմ կյանքի ամենաերջանիկ օրը. Սևրն ու Վիլսոնյան Հայաստանը, այն հանգրվանները, որոնց ամբողջությամբ ինքնանվիրվել էի, և որոնք, սակայն, իրականություն չդարձան:
Այդ օրը միաժամանակ հասկացա, որ միջազգային աննպաստ իրադրությունից զատ՝ հայության ամենաառաջին թշնամին անմիաբանությունն է։
Ազատությունը մեր հայրենիքի դուռը թակեց, բայց մենք հայ չէինք, այլ թուրքահայ, ռուսահայ, պարսկահայ․․․ նաև մշեցի, վանեցի, ղարաբաղցի, երևանցի, և նրան՝ մեր փրկիչին չհասկացանք, և ազատությունը մեր դռանը լացեց, մղկտաց ու հեռացավ…
Ավետիս Ահարոնյան։
Սասուն Անանյանի էջից
