Տպել
Այս տագնապալից օրերին հաճախ են լսվում ինչ-որ բարբաջանքներ 2016-ի ապրիլյանի և 2020-ի հուլիսյանի տարբերությունների վերաբերյալ:
Տարբերությունները ապրիլյանի և այս օրերի բախումների իրոք հսկայական են.
նախ՝ 2016 թվականին թիկունքում հանգիստ ու խաղաղ կյանք էր, նաև՝ մարդիկ սոված և հիվանդ չէին կոտորվում`
երկրորդ` այժմ ադրբեջանի հարձակման և մարտերի մասշտաբներներն անհամեմատ փոքր են
Երրորդ` 2016-ին վարչապետի ընտանիքի անդամները խաղաղություն չէին մուրում թշնամուց, իսկ նախագահը` թշնամու համար ականջահաճո և ուղղորդող հարցեր չէր ուղղում Պաշտպանության նախարարին, նաև` իր երեխաներին պատերազմի ֆոնին չէր գովազդում,
Չորրորդ` 2016-ին բանակաշինությունը ժամկետանց ելակ ուտելու, և ընդհանրապես սնվելու հետ չէր ասոցացվում,
Հինգերորդ` 2016-ին ընդդիմությունը ամենաստոր հակահայ դրսևորումներն էր ցույց տալիս, իսկ այժմյան ընդդիմությունը Հայաստանի կողմից է, և մեր բանակի գեներալների մասին ստորություններ չի տարածում,
Վեցերերդ` իշխանամերձ շրջանակները ադրբեջանի զոհերի համար չէին ողբում,
Յոթերորդ` քաղաքական իշխանությունն ու մերձիշխանավորները չէին ձգտում բանակի և զինվորականների հաղթանակներն իրենց վերագրել,
Ութերորդ` 2016-ին իշխանությունը երբեք չէր պառակտում ժողովրդին,
և վերջինն ու ամենակարևորը`
այնպիսի բանակ էր ժառանգվել 2018-ին, որ նույնիսկ հրամանատարների հեղինակազրկման, քրեական հետապնդման ու անձնակազմի բարոյալքմանն ուղղված իշխանական ողջ գործիքակազմի շուրջ երկու տարի վայրի կիրառման պայմաններում` բանակը մնացել է մարտունակ:
Այ սրանք են ապրիլյանի և հուլիսյանի իրական տարբերությունները:
Հ.Գ. Այնպես որ` թույլ թողեք ձեզ, ծերուկներ, ձեր գնացքը գնացել է:
Արա Վարդանյանի ֆեյսբուքյան էջից:
