-Սիրելի, հուզի՜չ… ինչքան մարդեղություն, ժամանակներ, հոգին` հոգու՜ն… նույնականություն կա մեր մայրերի հետ… որ երբեք ու երբեք չի վերանում` անգամ նրանց վեր բարձրանալուց հետո…
-Բայց` Արցախում մայրերը… մի քիչ ուրիշ են… հաստա՛տ
-Ջուլհակուհի տիկին Նորա՛ն… մենակ ապրում է Արցախում…