Տպել
Ժան-Լյուկ Գոդարը, Մարտին Սկորսեզեն, Լարս Ֆոն Տրիերը, Անդրեյ Տարկովսկին և էլի մի շարք ռեժիսորներ՝ Բերգմանի ֆիլմերի, կինոյի վրա նրա թողած ազդեցության և աշխարհի վերաբերյալ յուրահատուկ հայացքի մասին:
Ժան-Լյուկ Գոդար
«Կինոն արհեստ չէ, արվեստ է: Այն երբեք չի ենթադրում թիմային աշխատանք: Դու միշտ միայնակ ես՝ և նկարահանման հրապարակում, և մաքուր թղթի առջև: Բերգմանի համար լինել միայնակ, նշանակում է՝ հարցեր տալ: Իսկ անել ֆիլմ, նշանակում է՝ պատասխանել այդ հարցերին: Ի՞նչը կարող է ավելի ռոմանտիկ լինել»:
Անդրեյ Տարկովսկի
«Կան ռեժիսորների երկու հիմնական կատեգորիաներ: Առաջինը կազմված է նրանցից, որոնք ձգտում են ընդօրինակել այն աշխարհը, որում իրենք ապրում են: Մյուսը կազմված է նրանցից, ովքեր ձգտում են ստեղծել իրենց սեփական աշխարհը: Երկրորդ կատեգորիայի ներկայացուցիչները կինոյի պոետներն են՝ Բրեսոնը, Դովժենկոն, Միձոգուտին, Բերգմանը, Բունյուելը և Կուրոսավան:
Ինձ հետաքրքիր է միայն երկու մարդկանց կարծիքը աշխարհի մասին: Առաջինի անունը Բրեսոն է, իսկ երկրորդինը՝ Բերգման»:
Լարս Ֆոն Տրիեր
«Ես նայել եմ նրա բոլոր ֆիլմերը: Նա ոգեշնչման մեծագույն աղբյուր է ինձ համար»:
Լուկինո Վիսկոնտի
«Չեմ կարող կիսել ոչ նրա տեսակետն աշխարհի վերաբերյալ, ոչ էլ նրա կպչուն մտքերը: Եվ, միևնույն ժամանակ, նա ինձ հետաքրքիր է: Իսկ նրա աշխարհն ինձ համար ավելի հանելուկային է, քան նույնիսկ ճապոնացի ռեժիսորներինը»:
Ֆրենսիս Ֆորդ Կոպպոլա
Mandatory Credit: Photo by Rob Latour/Variety/REX/Shutterstock (9446337by)
Francis Ford Coppola
Dorothy Arzner building dedication ceremony, Los Angeles, USA – 01 Mar 2018
«Նա իմ անփոփոխ կուռքն է, որովհետև նա իր մեջ մարմնավորվում է կիրք, էմոցիաներ և ջերմություն»:
Մարտին Սկորսեզե
;
«Ես այսպես կարտահայտվեի՝ եթե դուք ապրել եք 50-60-ական թվականներին, եղել եք դեռահաս և ցանկացել եք կինո նկարել, ուրեմն դուք չեք կարող ենթարկված չլինել Բերգմանի ազդեցությանը»:
Ֆեդերիկո Ֆելինի
«Ես խորապես հիանում եմ նրանով և նրա աշխատանքով, չնայած որ չեմ տեսել նրա բոլոր ֆիլմերը: Նախ՝ նա իր գործի վարպետն է, երկրորդ՝ նա ընդունակ է ամեն ինչ դարձնել խորհրդավոր, ինտրիգային, վառ, երբեմն՝ նույնիսկ վանող: Այդ պատճառով նա իրավունք ունի խոսել այլ մարդկանց մասին և լսելի լինել նրանց կողմից: Նա կարծես միջնադարյան տրուբադուր լինի, կարող է նստել սենյակի կենտրոնում և պատմություններ պատմելով, երգեր երգելով, կիթառ նվագելով, բանաստեղծություններ արտասանելով՝ պահել հանդիսատեսին: Եթե նույնիսկ դուք համաձայն չեք այն ամենի հետ, ինչ նա ասում է, միևնույն է, դուք հաճույք եք ստանում նրանից, թե նա ինչպես է դա անում, ինչպես է տեսնում աշխարհը: Նա ամենակատարյալ կինեմատոգրաֆիստներից մեկն է, ում ես երբևէ տեսել եմ»:
Անի Գաբուզյան
