Տպել
Ամեն երեկո տանս լուսամուտից ներս է խուժում շենքից ոչ հեռու գտնվող ռեստորանի աղմուկը։
Ինչ֊որ պահի անջատվում է երաժշտությունը, և թամադան առաջարկում է խմել «մեր զոհված տղերքի ու հայրենիքի կենացը»։ Որոշ ժամանակ անց հնչում է «Աշխարհը մերնա» երգը՝ տաշի֊տուշիներով ու սուլոցներով։
Ցավոք, սա մասնավոր դեպք չէ։ Սա ախտանիշ է, որին բոլորս առերեսվում ենք ամեն օր ու որը անձամբ ես չեմ պատկերացնում, թե ինչպես ենք վերացնելու։
Վահե Դավթյանի ֆեյսբուքյան էջից
