Տպել
Դավիթ Ֆիդանյանի հրապարակումը.
Ռուսական կայսր Նիկոլայ 2-րդ (1894-1917թթ.): Այդ շրջանի Թուրքական իշխանությունների հետ միասին հանդիսանում է հայ ժողովրդի անմիջական դահիճներից: Մասնավորապես 1890-ականների հայկական ջարդերի ժամանակ ռուս կայսրն իր անմիջական աջակցությունն էր հայտնում սուլթան Աբդուլ Համիդին:
Դեռ ավելին` ռուսական դիվանագիտությունը սուլթանի հայաջինջ քաղաքականության դեմ բարձրացող շարժումը որակում էր որպես «Միջազգային հեղափոխության մի մաս, որը պետք է ճնշել հենց սկզբում», իսկ արտգործնախարար Լոբանով-Ռոստովսկին սուլթանին հորդորում էր «Կոտորեք, Ձերդ մեծություն, կոտորեք»: Այդ շրջանում է, որ ռուսներն ամեն կերպ ձգտում էին կանխել Անգլիայի ճնշումները սուլթանի վրա կապված բարենորոգումների ծրագիրը իրականացնելու հետ, համարելով դա միջամտության Թուրքիայի ներքին գործերին: Նիկոլայի օրոք են փակվել բազմաթիվ հայկական դպրոցներ, հետապնդվել ձերբակալվել և աքսորվել են հայ գործիչներ: Նրա օրոք 1903թ. հունիսին ընդունվել էր հայ եկեղեցու ունեցվածքի բռնագանձման օրենքը:
Նրա օրոք 1905թ. արհեստական կերպով սանձազարծվել էին հայ-թաթարական բախումները: Եվ վերջապես նրա օրոք 1915թ. ամռանը ռուսական զորքերը առանց որևէ բացատրության նահանջեցին Վանի վիլայեթից՝ մահվան դատապարտելով այնտեղ մնացած բնակչությանը:
