Տպել
Կներեք, կներեք, կներեք․․.
-Իմ սիրելի քուրմ, որով երբեք չեմ դադարել հիանալ՝ անկախ ամեն ինչից․․․
-Սիրելի Լեւոն Հակոբի․․․
-Այդ ի՞նչ զեղումներ են պետականության եւ «այլնի» մասին․
ա/․Եղբայր, նախ՝ եթե գտնում եք, որ եզակի առիթ է առաջացել հայ պետականության համար, եթե գտնում եք, որ «ժողովրդական շարժումը պատմական հաղթանակ է ապահովել»․
-Թանկագին հիմնադիր նախագահ․
-Ինչ՞ու չեք շնորհավորում նրան՝ Նիկոլ Փաշինյանին այդ առիթով․․.
-Չնայած դեռ ուշ էլ չէ․
-Եւ ինչու ձեր խոսքը հենց այդ շնորհավորանքով չեք սկսել, որպեսզի ինչպես դուք եք
-«Զետեղել»
-Հավատանք ձեր սրտացավությանը․․․
Թանկագին Լեւոնի Հակոբի․
Եւ ապա՝
բ/․Ինչո՞ւ եք այդ ամենը հրապարկավ «զետեղում»․․․
-Զանգահարեք, երեկոյան գնացեք Նիկոլենց տուն․․․
-Նստեք, թեյ խմեք, ճաշեք՝ նույնիսկ, հնթացս քննարկեք երկրին պատած ցավը
Խորհրդատվեք․
Որ անչափ կարեւոր է․
-Պետական մեքենայի անխափան գործունեությունը․
-Հավաստիացրեք, որ սրտացավ եք, եւ պետության նկատամամբ պատասխանատվությունն է ձզր ստիպել՝ վերցնել գավազանը եւ այցելել իրեն․․․․ ինչպես հատուկ է եղել մեր հոգեւոր առաջնորդներին․․․ հնում․․․ սիրելի Մատենդարանյան նախագահ
գ/․ Ու թե շատ եք ուզում․
Մի հատ էլ․
-Ձեն տվեք կողքի հարեւանին․
-Սերժ Սարգսյանին․
-Ասեք՝ դու եւս արի, նստի-խոսենք․ եղբ՝այր,
-Քանզի երկիրը-պետությունը ծանր կացության մեջ է հայտնվել այսօր․․․
Չէ՞, որ դուք եւ Սերժ Սարգսյանն ժամանակներ առաջ ՀԱՆԴԻՊԵՑԻՔ․․․
Հ․Գ․
-Հակառակը դեպքում, Լեւոն Հակոբի․․․
-Թույլ տվեք չհավատալ ձեր անկեղծությանը, եւ կրկին վկայակոչել նույն Նիկոլի «Մեծ խառնակչություն» ահռելի տաղանդավոր հոդվածի՝ «խառնակչության»մասը․․․ պարզապես․․.
Հ․Գ․
-Չեք ներել հա՞, ոնց որ Նիկոլին․․․
