Տպել
Երգչուհի Աննա Խաչատրյանը նշեց իր 38-ամյակը, պատասխանելով նաև Life.panorama.am-ի բլից հարցերին:
– Ո՞րն է եղել Ձեր ամենահիշարժան տարեդարձը:
– Քանի որ ընդհանրապես չեմ սիրում տարեդարձներս նշել և չեմ նշում, հետևաբար այդ օրվա հետ կապված հիշարժան բաներ չեն լինում:
– Ձեր կյանքի ճակատագրական տարիքը:
– Դեռ չի եղել:
-Պահ, որը կյանքն ավելի լուսավոր դարձրեց:
– Սովորաբար դա մարդկանց կյանքում լինում է, երբ երեխա են ունենում. Ես դեռ չունեմ: Իսկ եթե քիչ ավելի անկարևոր պահ հիշեմ, թերևս առաջին հաղաթանակս էր՝ Բուլղարիայում անցկացված «Ոսկե սկավառակ» մրցույթում:
– Կինն ու տարիքը հակամարտության մեջ Ձեր մեջ ո՞վ է հաղթում:
– Ես եմ հաղթում: Ես իմ մեջ կնոջն ու տարիքը չեմ առանձնացնում: Տարիքի հետ կինը փոխվում է և չի կարելի առանձնացնել այդ երկուսը:
– Տարիքը վախեցնո՞ւմ է:
– Ասում են, երբ կինն իր տարիքը չի թաքցնում, ուեմն նա իրենից գոհ է. Ես երևի այդ կանանցից եմ:
– Որն է Ձեր գլխավոր առավելությունը:
– Սա դժվար հարց է… Թերևս ազնվությունն ու ուղղախոսությունը:
– Ազնվորեն խոսել թերությունների մասին՝ ևս առավելություն է: Որն է Ձեր ամենամեծթերությունը:
– Այստեղ ևս կնշեմ ուղղախոսությունը, որն ինձ շատ է խանգարել:
– Ի՞նչն է հիմա ձեզ պակասում:
– Իմ սեփական ընտանիքը՝ ամուսին և երեխա:
– Ժամանակը հետ տալու դեպքում՝ ի՞նչը կփոխեիք:
– Երևի ոչինչ. Գլոբալ սխալներ թույլ չեմ տվել կյանքիս ընթացքում, հետևաբար փոփոխություններ էլ չէի անի:
– Չասված ներողություններ ունեցե՞լ եք:
– Ոչ: Ես երևի այն եզակի մարդկանցից եմ, ով ներողություն խնդրելուց չի ամաչում, թեև այդ երևույթը շատ դժվար է: Ներողությունը պարտադիր է, եթե գիտակցաբար կամ անգիտակցաբար նեղացրել ես: Ասում են՝ հաճախ ներողություն է խնդրում նա, ով չի ուզում կորցնել դիմացինին. այդ մարդիկ կարող են ներողություն խնդրել՝ անգամ մեղավոր չլինելով:
-Այս շրջանում Ձեր կյանքն ի՞նչ գույներ ունի:
– Այն գունավոր է, բայց հիմա մի փոքր խամրել են այդ գույները:
– Ո՞ւր են տանում նպատակները, դեպի ո՞ւր եք քայլում:
– Ոչ մի կոնկրետ տեղ, նույն ուղղությամբ քայլում եմ, ինչ նախկինում:
