Խաղը փոխվո՞ւմ է… կարծես․․․
Հիբրիդային զարգացում-հեղափոխությունների ժամանակ, միշտ է այդպես:
-Առաջին էշելոնին փոխարինելու է գալիս երկրորդը:
-Նկատենք․ կրկին ակտիվանում է Արմեն Սարգսյանն՝ անչափ հետաքրքիր հետագիծ-շառավղով:
-Գելափը գտնում է, որ զինքն ունի 70 տոկոս ձայն:
Չխորանանք՝ հասարակության կողմից դեռևս լավ չմարսված Քոչարյանի բավակաին հետաքրքիր երևութացման խորատների մեջ:
-Չմոռանանք նաև՝ Նիկոլի անհավասարակշիռ պահվածքի խորխորատների մեջ:
-Հարց տանք:
-Այդ Արմեն Սարգսյա՞նն է, որի քուղերը կարող են, որպես փոխհամաձայնեցված ֆիգուր:
-Եկրորդ էշելոնում խաղարկվել:
-Ընդ որում՝ Արևմուտք-Ռուսիա՝ տանդեմը:
-Նիկոլի գրեթե տապալված ռուսաֆիկացիայի, ֆրանսիական չկայացած «բոնժուրի», առաջիկայում էլ՝ ամերիկյան այցերի կողքին:
-Ուր մեր սինյորը՝ Արմեն Վարդանի Սարգսյանը, կստանա «Համաշխարհային պետական գործիչ» /պա՛, քու/ տիտղոսը՝ հայտնվելով Հավելի, Բուշի, Քիսինջերի կողքին:
-Հա էլի՝ պա՛, քու․․․
-Ու այդ տիտղոսը դոշին կկատարի պաշտոնաական այցեր՝ Ֆղանս, Գեղման․․․
-Ոտքի:
-Ռուսաստան:
-Պաշտոնական․․․ Պուտինի հետ հանդիպմամբ․․․
Հ․Գ․ Մի ասեք՝ էդ ինչ ես ասում՝ իբր․․.
-Մի՛, ասեք:
-Էն վախտ էլ, որ գրել էի․ ուշադիր՝ շատ ուշադիր եղեք, զի Սերժ Թանկյանի համերգը Հանրապետության հրապարակում միայն համերգ չէ, այլ՝ հեղափոխության ապրոբացիա է․․.
-Ասիք, չէ՝ հա․․․
-Դե չէ՝ չէ․․․
Հ․Գ․ -Չէ, բայց հետաքրքիրա չէ՞, որ վերջապես ու մի կերպ նախարարացուներից /Արսեն Խառատյան, Ռուբեն Ռուբինյան/ մի կերպ ազատված Զորիկը՝ Մնացականյանը, որ կյանք է տալիս՝ Արմեն Սարգսյանին Ֆրանկոֆոնիայից հեռու պահելու, նրա այցերը չեզոքացնելու համար․․․ էս սագային ո՞նց ա դիմանալու՝ Նիկոլայի համար ընդամենը Պոմպեոյի /էն էլ հարցականով/ հանդիպում ապահոված յուր ԱԳՆ-անոցում։