Ռուբեն Մելիքյանի հրապարակումը. «Երեկվանից այս դառը և ցավոտ անեկդոտը պահանջում է հրապարակվել.
Մեկը զբոսնելով անցնում է անտառով ու տեսնում, որ մի հպարտ մարդ, նստած հաստաբուն ծառի մեծ ճյուղին, սղոցում է հենց այդ ճյուղը։ Ասում է՝ եղբայր, էս ի՞նչ ես անում, ճյուղը կկոտրվի, կընկնես, ջարդուխուրդ կլինես։ Հպարտը պատասխանում է՝ գնա գործիդ, թող աշխատեմ։ Անցորդը ուսերը թափ է տալիս ու հեռանում։ Քիչ անց ճյուղն ինքնստինքյան կոտրվում է՝ համապատասխան հետևանքներով։ Ջարդուփշուր եղած հպարտ մարդը ոտքի է կանգնում, հիշում անցորդի նախազգուշացումն ու ասում՝ տեսնես ո՞վ էր այն անցորդը, ի՞նչ իմացավ, որ ճյուղը կկոտրվի։ Երևի կախարդ էր!»: