Տպել
«Հայաստանում ես հասկացա, որ Ձեր երկրին պետք է ծանոթանալ խաչքարից: Խաչքարը մի խորան է` հայ արվեստի աշխարհը մտնելու. այդ աշխարհը հայոց պատմությունն ու հայի կյանքն է: Այս նրբակերտ սալի վրա դրոշմված է հայի բնավորությունը. նկարագիրը, նրա աշխատասիրությունը, հնարամտությունը և մտքի արթնությունը, ամենաբարդ և նրբագույն չափերի մեջ չմոլորվելու, ճակատագրի դժվար շրջադարձերում չկորչելու նրա կարողությունը: Այստեղ է նրա սեփական խելքի հենքը, նրա համառ կռիվը այն կարծր նյութի հետ, որի վրա նրան վիճակվել է ապրել և հաղթել: Այդ սալը հայի աշխարհագրությունն է, նրա պատմությունը, նրա` որպես մարդու տեղը աշխարհագրականի վրա, նրա առանձնահատուկ քայլվածքը քարաշատ հողերի և պատմության դաժան քառուղիներում: Հայաստանի այս տեղեկատու մատյանները խոսում են նրա արևի, անձրևների և արտասովոր լուսավոր երկնքի մասին…
Հայը գիտե, որ այս գեղեցիկ խաչքարը կամ յոթերորդ դարի այս զարմանահրաշ տաճարը պիտի պահպանի ինքը միայն, ուրիշ ոչ ոք: Հայն իր անցյալը նույնիսկ մեկ րոպե մոռանալու հնարավորություն չունի: Այս երկրով են անցնում կյանքի հոսանքները…»:
Միցոս Ալեքսանդրոպուլոս, հույն գրող և գրականագետ
Լուսինե Հարոյան-Դալլաքյանի ֆեյսբուքյան էջից
