«Ազնվագույն հայերին կայսեր անունից շռայլ խոստումներով համոզել, եթե չհաջողվի՝ հեռացնել իրենց տիրույթներից, ապա կայսրության այլ տարածքներում կալվածքներ ու պաշտոններ շնորհել եւ որքան հնարավոր է հեռու պահել իրենց հայրենիքից: Այնուհետեւ տեղում կգտնվեն մեզ ծառայելու ցանկություն ունեցող բազմաթիվ աննշան ծագում ունեցող բախտախնդիրներ, որոնց էլ կհանձնենք քաղաքացիական ու զինվորական պաշտոնները: Հայերի հետ դարեր շարունակ այդպես են վարվել նաեւ պարսիկները»:
Հուստինիանոս Ա (527-565 թթ.)
Արշալույս Զուրաբյանի էջից: