«Այսօր մենք ոչ թե պարզապես պատմություն ենք կերտում, այլ նոր ազգային վեպ ենք գրում, էպոս». Հրանտ Տեր-Աբրահամյան

Այսօր մենք ոչ թե պարզապես պատմություն ենք կերտում, այլ նոր ազգային վեպ ենք գրում, էպոս:

Այս օրերի մասին, որը հիմա ապրում ենք, կպատմեն սերունդները:

100 տարի անց մեր ապրածը հիշվելու է որպես լեգենդ:

Մենք բոլորս՝ յուրաքանչյուրն իր տեղում, իր դիրքում այդ լեգենդի մասն է լինելու:

Եվ սա դատարկ ու կեղծ պաթոս չի, այլ երկաթյա իրականություն:

Առանց կաթիլ չափազանցության՝ 5-օրյա հերոսական դիմադրության ամեն օրը, ամեն ժամը մեզ դարձնում է ավելի հզոր գործոն, և հակառակը՝ ավելի ու ավելի նվազեցնում է Ադրբեջանի կարգը որպես պետություն, որպես քաղաքական միավոր:

Սրանք էլ պարզապես խոսքեր չեն:

Արդեն ակնհայտ է բոլորին, որ եթե 5-օրյա համառ, լայնածավալ, հնարավորինս ինտեսնիվ հարձակումից հետո ադրբեջանական բանակն ի զորու չի եղել ցույց տալ որևէ շոշափելի արդյունք, ճեղքել ճակատի գիծը գոնե մեկ ուղղությամբ, դա արդեն պարտություն է: Դեռ ոչ վերջնական, դեռ ճակատամարտի, դեռ մեծ իմաստով տակտիկական, բայց շատ լուրջ պարտություն:

Ժամանակից շուտ չեմ ընկնում, դեռ ծանր օրեր են սպասվում:

Բայց արդեն դիմադրությունը բերել է շոշափելի արդյունքներ:

Սա է ամենակարևորը՝ դիմադրողը, դիմադրությունը միշտ բերում է արդյունք, հավելյալ արդյունք, հավելյալ արժեք:

Պատերազմի առաջին մեկ-երկու օրը շատերը դրսում սպասում էին, որ հայերը պետք է արագ պարտվեն: Այդ հաշվարկն ակնհայտորեն տապալվեց: Հայերը պետք է վերածվեին օբյեկտի, որի ճակատագիրը պետք է որոշեին կարծեցյալ ուժեղ խաղացողները: Երբ տեսան, որ դա այդպես չէ՝ փորձեցին փրկել իրավիճակը՝ առաջարկելով միջնորդություն, բանակցություն և այլն: Բայց մենք հստակ պայմաններ դրեցինք: Որովհետև մեր հաջողությունն արդեն տվեց մեզ այդ հնարավորությունը՝ պայմաններ առաջ քաշել: Եթե դա չանեինք, հիմա արդեն կարծեցյալ սուբյեկտները, դիտորդի դերում են: Նրանց մնում է պարզապես հետևել իրավիճակին: Ավելին, իրավիճակը կարծես շրջվում է: Հիմա հայերը դառնում են գործոն: Որովհետև Թուրքիայի ներթափանցմանը տարածաշրջան, էլ ո՞վ պետք է խոչընդոտ լինի:

Եթե պատերազմը տևեր մեկ-երկու օր, ապա Թուրքիայի միջամտության խնդիրը մի էպիզոդ կլիներ ընադմենը, որը հնարավոր էր արագ շտկել: Բայց հիմա Թուրքիայի դերը մեծանում է և դառնում է վտանգավոր: Խաղը շրջվում է 180 աստիճան: Հիմա հայերը նորից դառնում են պոտենցիալ դաշնակից՝ որովհետև հաղթող են:

Մնացածի մասին՝ առանձին էլի կխոսենք: Այստեղ կարևորն այն է, որ նորից ավանդական հայկական սխալներ չգործենք:

Այս պահի կարևորը, նորից՝

Դիմադրությունն արդեն տալիս է շոշափելի արդյունքներ և դեռ կտա

Հայաստանը ամեն օր ավելի ու ավելի ուժեղ գործոն է դառնում

Ադրբեջանն ամեն օր կորցնում է իր կարգավիճակը որպես ինքնուրույն քաղաքական միավոր:

Պատերազմը դեռ ավարտված չէ, և դեռ շատ անելիք կա: Պետք է հիմա մտածել մեկ քայլ առաջ:

Հրանտ Տեր-Աբրահամյանի ֆեյսբուքյան էջից: