«Խնդրում եմ բոլորիդ շատ ուշադիր լինեք, որտեղ տեսնեք նման գրառումներ: Վերաբերվեք առողջ կասկածով, մանավանդ, եթե գրողը սովորական օգտվող չէ». Հրանտ Տեր-Աբրահամյան

Նախորդ գրառմանս հետքերով:

Ճիշտն ասած մի պահ, կասկածեցի, որ էս «խփեք արդեն իրենց նավթամուղներին, մեռանք, կոտորվանք» քոմենթներն արդեն ոչ թե տարերային են պարզապես, այլ կազմակերպված բնույթ ունեն:

Իհարկե, լիքը մարդ գրում է հենց տարերային՝ հոգեբանորեն չդիմանալով իրավիճակին: Բայց դա էական չի: Մի քանիսը կարող են թեման գցել, հետո դա ինքն իրան տարածվի:

Առաջին օրվանից էդ քոմենթները կային Ինֆոկենտրոնի, Շուշանի, Արծրունի գրառումների տակ, բայց էսօր կասկածելի շատ թվացին ինձ: Առաջին օրերին որևէ նման կասկած չունեի:

Հիմա տեսնում եմ, որ արդեն ոչ միայն քոմենթներով է տարածվում, այլև ստատուսներով: Ու որոշ դեպքերում հրապարակային ֆիգուրների կողմից:

Կասկածներս ամրապնդվում են:

Հայ հանրության վսահությունն իր բանակի, նաև բանակի տեղեկատվական աշխատանքի նկատմամբ աննախադեպ է:

Հնարավոր է՝ խնդիր է դրված այդ վստահությունը խարխլելու:

Շատ պարզ ու աշխատող մեթոդ է՝ մարդկանց հույզերի վրա խաղալու:

Իբր իրանք մեզ խփում են, իսկ մենք քաղաքակիրթ ենք խաղում և այլն:

Անօգնականության զգացում, հիստերիա, անվստահություն ստեղծելուն միտված քայլեր են:

Ու սա այն դեպքում, երբ մենք հասցնում ենք իրական հարվածներ:

Սա շատ նուրբ գործ է: Պետք է ճիշտ չափով ու դոզայով արվի:

Խնդրում եմ բոլորիդ շատ ուշադիր լինեք, որտեղ տեսնեք նման գրառումներ: Վերաբերվեք առողջ կասկածով, մանավանդ, եթե գրողը սովորական օգտվող չէ:

Ու կարևորը՝ չտրվեք այդ տրամադրությանը:

Մեր պատմության մեծագույն հաղթանակն ենք կերտում, մեր սերունդների ճակատագիրն է որոշվում այս պահին, այս րոպեին, ապրում ենք ազգային վեպի մեջ, ու վայ նրան, ով թուլացավ:

Հիշեք՝ պատերազմը միայն ռազմական չէ, այլ նաև՝ հոգեբանական, տեղեկատվական և այլն:

Դրա ձևերը շատ տարբեր կարող են լինել, առաջին հայացքից՝ տարօրինակ: Օրինակ, չզարմանաք, որ Գետաշենի մասին տարածվող լուրերը նույնպես մեր դեմ վարած պատերազմի մասն էին:

Կենտրոնացնենք բոլոր ուժերը, լինենք սթափ, միասնական, ինքնավստահ:

Հրանտ Տեր-Աբրահամյանի էջից: