Տպել
Մի կարճ դիտարկում անեմ:
Ուրիշի դժբախտության վրա ուրախանալն ու հրճվելը թուլակամություն է, առնվազն: Կարծում եմ շատերդ կհամաձայնվեք: Իսկ եթե ուրիշ բառի փոխարեն թշնամի պետություն բառն կիրառե՞մ:
Նույնիսկ այս դեպքում, բնական աղետի կամ այլ պատճառով խաղաղ բնակչի մահվան, խաղաղ բնակչի երեխայի կորստի վրա ուրախանալը, առնվազն, թուլակամություն է և թուլության նշան: Հայեր ջան, պինդ եղեք` ոգով ու կամքով, մտքով ու հավատով ուժեղ եղեք. Պատերազմ է, և այն մեզ չպետք է հրեշներ դարձնի, դրանից ոչ թե թշնամին այլ ինքներս ենք տուժելու:
հ.գ.
Ինչպես գրառումներիցս նկատել եք պացեֆիստ չեմ, և հետևաբար ասածս չպետք է նույնականացնել հակառազմականացման հետ:
Հովհաննես Ավետիսյանի ֆեյսբուքյան էջից
Մի կարճ դիտարկում անեմ:
Ուրիշի դժբախտության վրա ուրախանալն ու հրճվելը թուլակամություն է, առնվազն: Կարծում եմ շատերդ…Опубликовано Hovhannes Avetisyan Пятница, 30 октября 2020 г.
