Ադրբեջանական հասարակությունը սկսում ա անհարմար հարցեր տալ։ Թե բա ուր ա մեր սպասված հաղթանակը՞, երկրորդ ամիսն ա մսաղաց ա ու վերջը չի երևում։ Քարոզչությունը տոնայնությունը սկսում ա փոխել, թե բա սպասեք ժողովուրդ ջան, տենց հեշտ բան չի 40 տարվա պահածը 40 օրում գրավել։ Մունաթ մի էկեք։
Բայց մունաթը բնական ա աճում ա, քանի որ առաջնագծից հաղթական հաղորդագրությունները վերջին օրերին կտրուկ պակասել են, իսկ հանրությունը արդեն նստացրել են էդ դոզայի վրա։ Ստիպված բթում են զինվորների նկարներով, վիդեոներով ու զինտեղնիկա խոցելու մանր-մունր կադրերով, որոնք արդեն չեն ապահովում էդ ռազմահայրենասիրական կուռաժը։
Որովհետև դագաղները գալիս են, թիկունքի քաղաքները ռմբակոծվում են, իսկ խոստացած հաղթանակը չկա ու չկա։
Ադրբեջանագետ Անժելա Էլիբեգովայի ֆեյսբուքյան էջից:
Ադրբեջանական հասարակությունը սկսում ա անհարմար հարցեր տալ։ Թե բա ուր ա մեր սպասված հաղթանակը՞, երկրորդ ամիսն ա մսաղաց ա…
Опубликовано Anzhela Elibegova Среда, 4 ноября 2020 г.