Տպել
Այն փաստը, որ Նիկոլ Փաշինյանը պատրաստվում է հունիսի 20-ին ընտրություններ անցկացնել, արդեն ակնհայտ է բոլորի համար, քանի որ պարզ է, որ ժամանակն աշխատում է նրա դեմ, և եթե նա ավելի ուշ անցկացնի այս ընտրությունները, ավելի վատ պայմաններում նա կարող է մասնակցել դրանց: Փաստն այն է, որ պատերազմում կրած պարտությունից հետո նա կորցրեց իր լեգիտիմությունը հասարակության մեծ մասի շրջանում, և նա չի ընկալվում նաեւ կառավարման համակարգում: Դրա պատճառով նրա հրաժարականը պահանջեցին գրեթե բոլոր հասարակական և պետական կառույցները: Մի բան, որը վերջին 30 տարվա ընթացքում երբեք չի եղել:
Հայաստանի նախկին ղեկավարները հասարակության մեջ նույնպես լեգիտիմության խնդիրներ ունեին, բայց նրանք նման խնդիրներ չունեին պետական կառավարման համակարգում, քանի որ չունեին պատերազմում պարտության հետ համեմատելի ակնհայտ և մասշտաբային ձախողումներ: Ձախողումներ, որոնք համեմատելի են Արցախի տարածքների եւ պետականության կորստի հետ: Փաշինյանի իրավիճակն այլ է: Նա ոչ միայն փողոցից եկավ իշխանության, այլև պետական կառավարման համակարգ բերեց «փողոցային գործիչների», որոնք պետական կառավարման համակարգում գործնականում գրեթե զրոյական փորձ ունեին: Կյանքում, նրանք ինքնահաստատվում էին միայն Ֆեյսբուքում, և լավագույն դեպքում նրանք կարող էին ընկալվել որպես «հասարակական գործիչներ»:
Իսկ պատերազմից հետո Փաշինյանի գլխավորած այս բոլոր «փողոցային գործիչները» թիրախավորվեցին հայ հասարակության ճնշող մեծամասնության կողմից, քանի որ նրանց գործունեության արդյունքում մենք կորցրեցինք ոչ միայն Արցախի տարածքների 75 տոկոսը, այլև կասկածի տակ դրեցինք Արցախի հեռանկարները: Հայաստանը «Ռուսաստանի ռազմավարական դաշնակցի» կարգավիճակից իջավ ավելի ցածր կարգավիճակի՝ Ռուսաստանի Դաշնության խնամակալության տակ գտնվող պետության կարգավիճակ, որի սահմանները Իրանի, Թուրքիայի և Ադրբեջանի հետ պահվում են Ռուսաստանի կողմից, ինչը էապես նվազեցրեց Հայաստանի կարևորությունն ու դերը տարածաշրջանում և լրջորեն կասկածի տակ է առնում Սյունիքի ապագան:
Հասկանալի պատճառներով, այսօր Փաշինյանն անընդունելի է ղարաբաղցիների և սյունեցիների համար, բայց եթե առաջիկա ընտրությունների ժամանակ ղարաբաղցիները հնարավորություն չունեն ազդելու արդյունքի վրա, ապա սյունեցիները պատրաստ են ցույց տալ իրենց վճռական դիրքորոշումը Նիկոլ Փաշինյանի նկատմամբ: Սա է, որ մտահոգում է Փաշինյանին:
Ոչ ոք նույնիսկ չի կասկածում, որ նա պատրաստվում է կեղծել ընտրությունների արդյունքները, քանի որ առանց այդ կեղծիքների նա այլևս շանս չունի վերարտադրել իր իշխանությունը: Այնուամենայնիվ, նա հատկապես վախենում է Սյունիքում գրանցված արդյունքներից, քանի որ հիանալի հասկանում է, թե պատերազմից հետո ինչ վիջակի մեջ է դրել սյունեցիներին: Այս պատճառով է, որ Սյունիքը ամբողջովին՝ շարքային գյուղացիներից մինչև քաղաքների քաղաքապետեր ընդվզեցին Փաշինյանի դեմ: Այսօր Սյունիքում չկա մի ընտրված մարմին, որի ղեկավարը դրական խոսի Փաշինյանի մասին:
Կանխատեսելով, թե ընտրությունների ժամանակ ինչ ամոթալի արդյունքներ կունենա, Նիկոլը որոշում կայացրեց, հատկապես այս շրջանում, ակտիվացնել պետական և ոստիկանության համակարգերը: Այսինքն՝ նա պատրաստվում է անել այն, ինչի համար տարիներ շարունակ մեղադրել էր նախորդ կառավարությանը: Հենց դա է պատճառը, որ այսօր Ալիկ Հակոբյանը հեռացվեց ոստիկանության Սյունիքի մարզային վարչության պետի պաշտոնից, իսկ նրա փոխարեն նշանակվեց գնդապետ Ալեքսանդր Մամիկոնյանը:
Նույն տրամաբանության մեջ պետք է դիտել Գորիսի ոստիկանության պետ Սերգո Մարկոսյանի պաշտոնանկությունը: Նույնը վերաբերում է Կապանի ոստիկանության պետ Զորի Վարդանյանին: Փաստորեն, Փաշինյանը ցանկանում է Սյունիքում ունենալ «պոլիցայներ», մոտավորապես նույնը, ինչ Հայրենական պատերազմի ժամանակ նացիստներն անում էին գրավված տարածքներում: Նրանք տեղի բնակչության ներսում նշանակում էին «պոլիցայներ», ովքեր իրենց հավատարիմ էին: Եվ այս ամենն անում է այն մարդը, ով իբր «ժողովրդավարական հեղափոխություն» է իրականացրել 2018-ին: Իբր Հայաստանը վերածվել է «համաշխարհային ժողովրդավարության բաստիոնի»:
Ամբողջը՝ zham.am
