Տպել
Կոնստանտին Տեր-Նակալյանի էջից.
Մի քանի օր առաջ մեր Aram Gevorgyanի մոտ էի մեկնաբանություն թողել ու էդ մեկնաբանությունը, կարծում եմ՝ ակտուալ ա նաև այսօր, որովհետև էլի էդ հիմար դիսկուրսը սկսվել ա:
Գերի ընկնելը որևէ ժամանակ, որևէ պետությունում ու որևէ բանակում հերոսություն չի համարվել ու չէր կարող համարվել:
Գերին կարող է լինել հերոս 3 դեպքում՝ երբ մինչև գերի ընկնելն է հերոսական ճանապարհ անցել, երբ գերության մեջ է հերոսաբար իրեն դրսևորել, գերությունից հետո է հերոսացել:
Մնացած դեպքերում կարելի է քննարկել, թե որքանով էր անխուսափելի գերի ընկնելը (դիցուք՝ վիրավոր ու անգիտակից վիճակում գերևելը որևէ կերպ չի կարող կշտամբանքի արժանանալ) ու որքանով էր հանցավոր (դիցուք՝ զինված ես ու կարևոր դիրքում ես և հերիք չի դու ես հանձնվում՝ առանց պատշաճ դիմադրության, մի բան էլ կողքիդ ու թիկունքիդ ընկերներին ես հարվածի տակ դնում քո հանձնումով): Մնացածը լիրիկա ա ու ֆետիշիզմ:
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1209362709539477&id=100013972788277
