Հայաստանում ջրային համակարգի կառավարումը վառ արտացոլում է պետության վիճակը:
Երկիրը շա՜տ ջրային պաշարներ ունի, սակայն հարյուրավոր համայնքներ (500-ից ավել գյուղ) մեր երկրում ծորակով ջուր չունեն:
Սրանով հանդերձ պետությունը ձեռքերը լվացել է խնդրից, ոլորտը տվել է օտար (ֆրանսիացի) կառավարչի, որը նույն մեր հայկական շուկայից վարձում է մասնագետներ կամ չմասնագետներ, իր չակերտավոր կառավարման փորձի համար մեծ ծավալի վճարներ է տանում, իսկ երկիրը պարտք է վերցնում միջազգային ֆինանսական կազմակերպություններից տալիս է այս կառավարչին, որ իբր ներդրում անի համակարգում վիճակը կարգավորվի ու այսքանով հանդերձ ջրային համակարգից ջրի կորուստը շուրջ 80 տոկոս է:
Մեզ, Հայաստանի քաղաքացիներիս, ծաղրի ավելի լավ տարբերակ չկա, քան այս ամենը ինչ մեզ պարտադրում են շարունակաբար: Երկրի բոլոր ենթակառուցվածքները այս տրամաբանության մեջ են կառավարվում:
Լուծումը հետևյալն է՝ կամ մենք պատասխանատվություն ենք ստանձնում մեր եղած-չեղածին ու ինքներս ենք մեր խնդիրները լուծում, կամ էլ խաչ ենք քաշում երկրի վրա ու հանձնում այլ պետության:
Ընտրությունը յուրաքանչյուրինս է, ստանձնել պատասխանատվություն, թե՝ ոչ, և փոխարենը սպասել դրսից ժամանած կեղծ փրկիչների:
Զբաղվեք քաղաքականությամբ տեր կանգնենք մեր երկրին:
Հովհաննես Ավետիսյանի ֆեյսբուքյան էջից