Տպել
Իզաբելլա Աբգարյանի ֆեյսբուքյան էջից.
«Տղերքը զոհվեցին, հետո սկսեցին խաղաղության անհրաժեշտության մասին խոսել: Մինչ այդ հոխորտում էին, թշնամուն կատաղացնում, ձիգ տղա խաղալով, հանուն ներսում սեփական վարկանիշի:
Տղերքը զոհվեցին, հետո սկսեցին նայել, թե ով ինչ ա կերել բանակից, հիշեցին, որ էդ նախկինները ուժեղ բանակ չէին կառուցել:
Մինչ այդ կլուբնիկ ու վարտիք էին կարևորում, կերածները ուսումնասիրելու հավես չունեին:
Ու, փաստորեն, իմանալով, որ թալանված բանակ ունենք, զենք չունենք, «հուռաաա» գոռալով, 18 տարեկաններին մտցրեցին կրակի տակ ու չէին շտապում կանգնեցնել:
Տղերքը զոհվեցին, հետո նոր Մինսկի խմբի ֆորմատով բանակցությունների կարևորությունը հանկարծ գիտակցվեց: Մինչ այդ Հայաստանը Արցախի փոխարեն բանակցող չէր, ընդհուպ պատրաստ էր գժի տպավորություն թողնել, որ հողատու չասեն:
Որ հետ ես նայում, փաստեր ես համադրում, հետևանքները գիտակցում, ուզում ես գժվել ու հարցնել. «Տղե՞րքն էին ձեզ խանգարում»»:
