Տպել
Սենոր Հասրաթյանի ֆեյսբուքյան էջից.
«Իսրայելի վարչապետերից, կարծեմ, Գոլդա Մեիրն էր ասել՝ «Մենք ուզում ենք ապրել, իսկ արաբներն ուզում են, որ մենք մեռնենք… Մոտեցումների այս տարբերությունը փոխզիջման որևէ հնարավորություն չի թողնում…»:
Եթե ասվածը տեղափոխենք հայ-ադրբեջանական (թուրքական) հարաբերությունների տիրույթ և սթափ վերլուծենք մեր շուրջ տեղի ունեցող ոչ հայանպաստ զարգացումների դինամիկան, ապա մտածելու ընդունակ մարդու համար հասկանալի կդառնա, որ հայկական պետականությունն այսօր հայտնված լինելով հենց այդ վիճակում, առանց որևէ դիմադրության զիջում է այն ամենը, ինչ պահանջում է թշնամին…
Հ.գ.- Իսրայել պետությունը, որը ստեղծվելով 1948 թվականին ընդամենը 14 հզ. քառ. կմ տարածքի վրա և շրջապատված լինելով արաբական աշխարհի իրեն թշնամի երկրներով, կարողացավ ոչ միայն տասնամյակներ շարունակ պատերազմել վերջիններիս դեմ և, ի հաշիվ նրանց տարածքների, ընդլայնել սեփական կենսատարածքը, այլև դառնալ ու առայսօր մնալ ամենազդեցիկ ռազմաքաղաքական դերակատարներից մեկը ոչ միայն իր տարածաշրջանում…
Դա նրան հաջողվեց և շարունակում է հաջողվել, որովհետև չի հոգնում ցանկացած գնով ( առաջին հերթին՝ ուժի և խելքի համադրմամբ) իր հետաքրքրությունները պաշտպանելուց…»»։
