Տպել
Արամ Գևորգյանի ֆեյսբուքյան էջից.
«Նորընտիր թրքամետ նախագահացուին ասում են՝ «ձեր խաղաղության դարաշրջան բացելուն զուհագեռ Ադրբեջանը կրակում է սահմանին», ինչին ի պատասխան նախագահացուն ասում է՝ «Հա, հետո՞ ինչ, ոչինչ, որևէ մեկը, այդ թվում ադրբեջանը, չպետք է շեղի այդ ճանապարհից, մենք պետք է կարողանանք իսկապես խաղաղություն հաստատել մեր տարածաշրջանում»։
Նենց ա ասում՝ ադրբեջանը մեզ չպետք ա շեղի, ոնց որ ինքը Մոնղոլիայի հետ էր ուզում խաղաղ ապրել, ադրբեջանն էլ 5000 կիլոմետրից խանգարում ա իրան…
Եթե կարճ, ապա սա դասական «չմոյի հոգեբանությամբ երկրի կառավարում ա»։ Երբ քեզ ծեծում են, թքում վրեդ, քրֆում, ինչ ասես չեն ասում, բայց դու համառորեն չես պատասխանում, որովհետև դու ուզում ես «խաղաղ» ապրել։ Կարող ա ինչ որ պահի հոգնեն վրեդ թքելուց ու դու էդ ընթացքում քեզ հանգիստ զգաս, մտածես՝ մոռացել են քո մասին, ասել է թե՝ «խաղաղ» ապրես, բայց դրանից քո չմո էությունը չի փոխվելու։ Եթե բանը հասել ա նրան, որ քեզ խփում են, իսկ դու չես պատասխանում, որովհետև կռիվ չես ուզում, դա նշանակում ա, որ քեզ ստորացնելու են։ Դու հավերժ մնալու ես ծեծված, հայհոյված ու բարոյալքված ու դրանից հետո ոչ մեկի պետքը չի լինելու դու խաղաղ ես ապրում, թե չէ։
Պատերազմող երկիրը քուչա չիջածներին վստահելու խերը էս ա լինում»։
