ՀԵ՜Յ, Ո՞Վ ԿԱ ԱՅՍՏԵՂ
֊ու՞ր է էն կենդանատեսակը, որ երազում էր իր սրտի վաՌճապեդի հարակայությունը, «թաք ըլի» նախկինները չգային։
֊Էն անատապ նիկոլապաշտը, որ հարազատ թոռների կոտորածը գերադասում էր նախկինների վերադարձից։
֊էն մյուսը, որ հուգարական հորթի հրճվանքով տրտինգ էր տալիս Արցախի անկմամբ, որ իրենց տղերքը էնտեղ չէին ծառայելու,
֊էն, որ թուրքի հետ առևտուր անելով «խաղաղ» էր ապրելու
֊ էն, «դերասան քաղաքատգետը», որ միալար ու սրտխառնուք առաջացնող ձայնով անհայտ tv-ով դիֆերամբներ է ձոնում թշնամի կառավարիչներն,
֊ էն մյուս ծաղրածուն, որին որդեկորույս մայրը կնքեց «գ…վերան» սազական անունով,
֊էն կոչումնաշատ թատերաՏգիտնականը, որ ոսկե արձանի կանգնեցման տեսություն էր քարոզում,
֊էն «պատգամավոր օլիգարխ» համարվող և ազգին հանցագործ լակոտ մատակարարող, թուրքից վտանգ չտեսնող կոստյումավոր տգետը,
֊ էն իր տեղն ու դերը չհասկացող դաշնամուրապաշտ «նախագահը»
֊էն «վարժապետ» պն֊ն և այլն, ևայլն։
Ազգս դրանց պակասը չունի։ Դրանց թշնամանքը Ազգի հանդեպ թշնամին էլ չունի։ «Նախկինները» եկել, հրդեհել, վառել են հայ զինվորների կացարանը (պոլիեթիլենե բունկերը), կենդանի֊կենդանի այրել հայ զինվորին։ Ու՞ր են վերը թվարկվածներն ու դրանց տեսակը։ Ասելիք, անելիք չունե՞ն։
֊Հայե՛ր, թշնամին ներսից սկսել է հարձակումը։ Դրսից մի կարճ ժամանակ անց ճանաչելի թշնամին է հարձակվելու։ Ճար ունե՞ս` տե՛ս։
Սերժ Սրապիոնյանի ֆեյսբուքյան էջից