Տպել
«Վա՜յ, ամա՜ն, Լավրովն ասաց, պետք է հանձնեինք, և ամեն ինչ լավ կլիներ»։
Հանձնեինք, պատերազմը կսկսվեր հենց հանձված կետից, և եթե լինեինք նույնքան ապաշնորհ դրա կառավարման գործում, ապա կկանգներ, դիցուք, Երևանի, այլ ոչ թե Ստեփանակերտի մատույցներում։
Մեր հիմնական սխալը եղել է հանձնելով, իբր, հավերժական խաղաղության հասնելու պատրանքը, մինչդեռ պետք էր և հիմա էլ պետք է հաղթել պատերազմում։
Հիմա կասեն՝ «փոխզիջում էր լինելու, այլ ոչ թե հանձնում»։ Ահա՛, հավատացե՛ք հերթական պատրանքին, քանզի հենց Բաքվում, իբր, «թյուրք-քրիստոնեական» հռչակված Հաղարծինը միգուցե «վեհանձնորեն» փոխզիջեին մեզ։
Վարդան Ոսկանյանի ֆեյսբուքյան էջից
