Այո, Թուրքիայի երկրաշարժի կադրերը նայում եմ ու շարունակում հանգիստ սուրճս վայելել:
Ինչ-որ նորահայտ օրվա կուրսով մանրվող «քաղգործիչներ» հարցեր ունե՞ն: Ու դա հեչ չի նշանակում, որ խիղճ չունեմ ու հրճվում եմ:
Բայց խորապես թքած ունեմ «с высокой колокольни» մի երկրի երկրաշարժի վրա, որը երկու ամիս ա՝ բլոկադայի մեջ ա պահում մեր երեխեքին, որը սառնամանիքին անգազ ա թողել 120 հազար մարդկանց, որը բայրաքթարներ էր գմփցնում մեր երեխեքի գլխին:
Ձևական ցավակցություններով ի՞նչ եք ուզում ասել. տո դուք ու ձեր պաշտպանյալ իշխանությունները նույնիսկ մեր զինվորների զոհվելը չսգացին ու սգո օր չհայտարարեցին:
Հիմա տենց մարդասեր եք դարձե՞լ:
Էնքան մարդասեր, որ 120 հազարի վրա թքած ունեք, բայց հազար թուրքի համար, օօօյ, ցավում եք: Թուրքերի ու նիկոլների օմբուդսմեն դարձածները, որոնք ձվից նոր են դուրս եկել, ընդամենը պիտի հիշեն. ունենք հիշողություն, բոլորի արածներն ու ասածները անգիր հիշում ենք: Ո՞նց գետինը չեք մտնում:
Շաքե Ղազարյանի ֆեյսբուքյան էջից