Տպել
Էսօր կարգը խախտեմ. մի հատ էլ բարլուսի անեկդոտ.
Դևը բռնում է հային, թուրքին ու վրացուն և ասում.
– Էս մեծ լեռը տեսնո՞ւմ եք: Ուրեմն, դրա շուրջը վազում եք, ով առաջինը եկավ, նա փրկվում է, մյուսներին ուտում եմ:
Երեք ժամ հետո թուրքն ու վրացին համարյա հավասար գալիս հասնում են…
Դևը հարցնում է.
– Բա ո՞ւր է հայը:
Թուրքն ու վրացին պատասխանում են.
– Արա, էդ հայը թույլիկի մեկն էր, մի քիչ վազեց ու ասաց. «շունչս կտրվում է, զահլա չկա, ես գնացի տուն…»:
