Երկար տարիներ է՝ ճանաչում և սիրում էինք միմյանց, բայց մեր մարմինները երբեք չէին միաձուլվել… Այդ օր այն օրն էր, երբ մենք պիտի միանայինք մարմնով… Վախը համակել էր ինձ: Չգիտեմ՝ ինչից էի վախենում, բայց ցանկությունն ու կիրքը հաղթեցին վախս…
Նա մոտեցավ ինձ և սկսեց համբուրել… Հետո սկսեց շոյել ինձ իր ուժեղ ձեռքերով… նրա ձեռքը սահում էր մարմնովս… Ես աստիճանաբար համարձակ դարձա: Նա իր համբույրներով ողողեց մարմինս: Կորցրի ինքնատիրապետումս և ինքնամոռաց տրվեցի նրան…
Այդ պահից ի վեր ավելի ուժգին սկսեցինք սիրել միմյանց: Մեր կիրքն ու ցանկությունը զսպել այլևս չէինք կարող: Այնքան ուժգին էր կիրքը, որ նույնիսկ խենթություններ էինք անում, որոնց մասին մտածել անգամ չէինք կարող: Ես կարծում եմ` այն ՍԵՐն ու ԿԻՐՔը, որ զգում ենք իրար նկատմամբ, հավերժ է…
Spread the love