Տպել
Բոլորը լուռ ուտում են այն բանից հետո, երբ տանտեր Գուրբանգուլի Բերդիմուհամեդովը բոլորի աչքի առաջ սեփական դիմումի համաձայն ցմահ հացադուլի նշանակեց ապուրն ուշացրած խոհարարին:
Կերածս կուլ չի գնում,- որոշ ժամանակ անց ասում է Իլհամ Ալիևը թեքվելով Փաշինյանի կողմը:
Ոչինչ, կխնդրենք, երևի կների,- ասում է Նիկոլ Փաշինյանը:
Խոհարարն ինչ, դու ինձ չներեցիր, դրա համար կերածս կուլ չի գնում,- ասում է Ալիևը:
Հաաա, դե դրա համար ամեն բան չեն ուտում, Ադոլֆիչ, էհ՝ Հեյդարիչ,- ժպտալով ասում է Նիկոլ Փաշինյանը:
Չհասկացա, մենյուն խեղաթյուրում ես,- խեթ նայում է Ալիևը:
Նիկոլ Փաշինյանը ծիծաղում է.- Հեյդարիչ, դու կիրթ մարդ ես, դու չգիտե՞ս, որ մենյուն ու պատմությունը նույն գրքի տարբեր երեսներն են, ուրեմն պատմությունը որ փոխում ես, կերածդ էլ հետը փոխվում ա:
Գիրք ասեցիր, հիշեցի, էդ ի՞նչ գիրք նվիրեցիր Նժդեհին, էհ, Նժդեհին եմ ասում, Պուտինին,- ասում է Ալիևը:
Հեչ, Թրամփն էր խնդրել, տվել էր Քիմը հետը բերել էր Հայաստան, որ ինձ տա, ես էլ Պուտինին: Չեմ էլ նայել, ինչ գիրք էր,- աղցանը համտեսելով առանց Ալիևի կողմը նայելու ասում է Նիկոլ Փաշինյանը:
Չեմ հավատում, Թրամփը էլ ուրիշ ձև չունե՞ր գիրքը Պուտինին փոխանցելու, պետք ա Քիմի միջոցով փոխանցե՞ր,- հարցնում է Ալիևը:
Դե ես էլ սկզբից մտածեցի Քիմը կատակ ա անում, բայց որ էսօր Պուտինը հարցրեց Թրամփը բան չի փոխանցե՞լ, հասկացա, որ կատակ չի,- ասում է Փաշինյանը դարձյալ առանց Ալիևի կողմը նայելու:
Նիկոլ, ձեռ ես առնու՞մ,- հարցնում է Ալիևը:
Հեյդարիչ, չէ, ոնց, մարդը կնեղանա, որ իմանա ընկերոջը ձեռ եմ առնում,- ասում է Նիկոլ Փաշինյանը սեղանին նստած Լուկաշենկոյի կողմը ցույց տալով:
Բայց Բատկան իրենց կողմ չի նայում, ափսեի մեջ ինչ որ բանի է ուշադիր նայում և զննում պատառաքաղով:
Բան չեմ հասկանում,- բարձրաձայն մտածում է Ալիևը:
Ինչի՞ց,- հարցնում է Փաշինյանը:
Էս ամեն ինչից,- դարձյալ ավելի շատ բարձրաձայն մտածելով և ինքն իրեն խոսողի տոնով արձագանքում է Ալիևը:
Դե դրա համար էի ասում, որ առանց հասկանալու խոսում ես: Իսկ առանց հասկանալու խոսելը լավ բանի չի հանգեցնում,- ասում է Նիկոլ Փաշինյանը:
Միևնույն է, ես կիմանամ, թե ինչ է փոխանցել Թրամփը, նրանք ինչ որ բան են մտածել իմ և Ռեջեփ Թայիբիչի դեմ, ես պետք է իմանամ,- ասում է Ալիևը
Նիկոլ Փաշինյանը դարձյալ ծիծաղում է.- Դե լավ լավ, կատակ եմ անում, Կազիմիրովի գիրքն եմ նվիրել, Արցախի մասին: Ի դեպ, մի քիչ խոսենք էդ մասին, պատրաստիր ժողովրդիդ խաղաղության, գտիր բացատրելու ձևը, որ Արցախը Հայաստան է և պատերազմով ոչնչի չես հասնելու, գոնե հասցրու հասնել խաղաղության, քանի տարիքդ ու առողջությունդ, ու էն, բանը՝ հա, Մեհրիբանը ներում է: Թե չէ բոլորը կամաց-կամաց հասկանում են, որ Արցախը Հայաստան է, կմնաս միայն դու:
Տարիքիս ու առողջությանս հետ գործ չունես, իսկ ես քեզ հետ խոսելու բան չունեմ, Մեհրիբանը Ադրբեջան է, և վերջ, էէէ, ասում եմ Մեհրիբանը, Ղարաբաղը Ադրբեջան է և վերջ,- տեղից վեր կենալով ի պատասխան բացականչում է Ալիևը:
Մեհրիբանի անունը լսելով բոլորը մի պահ լռում են ու նայում Ալիևի կողմ: Նույնիսկ Լուկաշենկոն կտրվում է ափսեից ու նայում Ալիևին:
Էդ ինչ Նժդեհ կծեց… էհ, մեղու կծեց ձեզ, Իլհամ Հեյդարովիչ,- հարցնում է Պուտինը:
Վլադիմիր Վլադիմիրովիչ, հենց հիմա բոլորիս մոտ ասեք, թե ինչ է փոխանցել ձեզ Թրամփը Քիմի և Նիկոլի միջոցով, ինչ եք պայմանավորվում իմ և Ռեջեփ Թայիբիչի թիկունքում,- բացականչում է Ալիևը:
Ինչ Քիմ, Քիմն ո՞վ է,- հարցնում է Պուտինը զարմացած, հայացքը դռան մոտ կանգնած Պեսկովին ուղղելով: Պեսկովը մի պահ ուղղում է բեղերը, հետո արագ դուրս է գալիս, մտածելով, որ Նավկան չիմանա, թե ինքը Քիմի անունը լսելով ուղղել է բեղերը:
Դե երևի քիմիայի կրճատ տարբերակն է, Վոլոդյա,- կողքից ասում է Լուկաշենկոն:
Բայց քիմիան էստեղ ինչ կապ ունի, Նիկոլ Վովաևիչի նվիրած գիրքը քիմիայի մասին չէր, Ղարաբաղի մասին էր, Իլհամ Հեյդարիչ, հանգստացեք,- ասում է Պուտինը:
Ղարաբաղը Ադրբեջան է և վերջ,- չի հանգստանում Ալիևը:
Պուտինը նայում է Լուկաշենկոյին:
Ինձ մի նայիր, Վլադիմիր, դու էլ գիտես, Նիկոլի հետ հեշտ չէ,- ասում է Լուկաշենկոն,- այ օրինակ Գագիկը՝ Նիկոլայիչ, պատմում էր, որ …
Գագիկ Նիկոլայիչը ո՞վ է,- հարցնում է Պուտինը:
Դե նա էլ իմ ընկերն է, Հայաստանում է, դե շատ մեծ տուն ունի, գազաններ, կուսակցություն, գործարաններ, եկեղեցի, նույնիսկ բացմանն եմ եղել Ռոբերտի ու Սերժի հետ, ուրեմն նա վերջերս պատմում էր…,- շարունակում է Լուկաշենկոն:
Բայց Պուտինը նրան չի լսում, որովհետև Պեսկովը մոտենալով ցույց է տալիս Քիմի նկարը:
Ահա, նա է Քիմը, որն Ալիևն ասում էր, միայն թե Տանյան չիմանա, որ ես եմ բերել ձեզ նկարը, շեֆ,- զեկուցում է Պեսկովը:
Դիմա, քեզ ասացի հետևիր շեֆիդ, բաժանվիր, այ Քիմն ուրիշ բան, թե չէ քիմիա հա քիմիա,- դեմքին բավականությամբ ասում է Պուտինը:
