«Հայ «Ալի Հասանովն» ու խանութից օծանելիք գողացող Սուսոն ևս միացան ինձ ցցի հանելու և այրելու «հայրենասիրական» կոչերին»

Եվ այսպես, սիրելի իմ հայրենակիցներ, տարիներ առաջ, ԵԽԽՎ նիստերից մեկի ժամանակ, հոթել, որտեղ մնում էր հայկական պատվիրակությունը, ինձ հետ հանդիպում խնդրեց հայ մի երիտասարդ: Հիմա կասեք` հետո ինչ: Հեչ, առանձնապես ոչինչ, պարզապես Հայաստանից փախնելու համար սույն երիտասարդը ադրբեջանցու` Ալի Հասանով անուն-ազգանունն էր վերցրել ու ինձ որպես պագամավորի խնդրում էր, որ օգնեմ ինչ-ինչ հարցերում: Ի դեպ, այդ դեպքի մասին ես ժամանակին բարձրաձայնեցի՝ ասելով, որ դա մեր բոլորի ամոթն է, երբ հայրենիքից փախնելու համար անգամ «ադրբեջանցի» են պատրաստ դառնալ. (Տես հղումը ՝ https://armtimes.com/hy/article/124737…): Եվ ահա սույն անձը իր արդար բողոքի ձայնն է բարձրացրել ու ստախանովյան էնտուզիազմով միացել է ինձ վառելու, կախելու, քառատելու կոչերին: Մյուս էնտուզիաստը, ով երեկ ինձ գրել էր, թե ես ի՞նչ իրավունք ունեմ վիրավորելու օտար ափերում հալալ քրտինքով աշխատող մեր հայրենակիցներին, Ստրասբուրգի Սուսոն էր, որի «հալալ քրտինքը» Ստրասբուրգի և հարակից բնակավայրերի խանութներից օծանելիք և հագուստ գողանալն ու կես գնով իրացնելն էր:
Ու ահա մեր «ադրբեջանցի» հայրենակիցն ու Ստրասբուրգի Սուսոն ևս հետ չմնացին ընդհանուր «ասուժդամսի» շքերթից, ու մի-մի դիմում էլ իրենք գրեցին ինձ:

Անկեղծ ցավ եմ ապրում, ցավ եմ ապրում դրսում ապրող իմ բազմաթիվ ազնիվ, պարկեշտ, հայրենասեր ու տաղանդավոր հայրենակիցների համար, որ ակամա դարձան իշխանության կեղտոտ հնարքի սպառողն ու նրանց միացան օծանելիք գողացող Սուսոն և Հայաստանը լքելու համար ադրբեջանցի դարձած հայ երիտասարդը»։