«Դուք կարող եք եկեղեցու պատմությունը հանել, կարող եք մեր աչքերը հանել, բայց մեր Հոգին շարունակելու է պարել, երգել, աղոթել». Կարմեն Դավթյան

-Էդ բանակ չգնացած /ներեցեք` մոռացել եմ` ինչ պատճառով…./
-«Մելի» ֆիլմի պրյոդուսեր.
-Կարաբինային` նախարարությունում…. /ասիք` խի՞ չի գնացել բանակ/….
-Պերֆորմանսը` հատկապես ֆուտուրիզի մոմենտով մետրոներում սիրող-բեմադող-մենեջեր…
-Գոյը….
-Ազգային-երգ ու պարը հանել է դպրոցից՞
Հ.Գ.
-Պարոն օյլուկներ…
-Դուք կարող եք եկեղեցու պատմությունը հանել.
-Դուք կարող եք հայ հոգուց բխած պարն ու երգը հանել…
-Կարող եք մեր աչքերը հանել
-Կորոնյայից տառապեցնելով`
-Տոպրակների մեջ լցնել` մորգ տեղափոխել…
-Ճամփին էլ վակցինա սրսկել…
Հ.Գ.
-Բայց մեր Հոգին շարունակելու է պարել, երգել. աղոթել
-Որովհետեւ երգն ու պարը, աղոթքը..
-Արաներ… ֆիզիկակական դրսեւորումներ չեն….
-Առաջին հերթին` հոգու վիճակ են.
-Սրտի արտացոլանք,…
-Այ վիճակավոր-կարաբինահայ-բաբելոնաշիններ…
Հ.Գ.
-Այ դիվահարներ՞
-Ջոգել եք. հա՞. ենթագիտակցորեն.
-Որ մենք` հավատքի մունետիկներս.
-Երգում ենք օր ու գիշեր…
-Որ ձեր մեղքի Երիքովի պատերը ընկնեն…
-Ջոգեք` չջոգեք…